Colinda's Missie 74

Lieve allemaal, 

Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia. 

Zoals ik jullie de vorige keer geschreven heb, heb ik een ontzettend goed bezoek gehad van Ida en Gert-Jan. 

Zij hadden een koffer vol met voetbal spullen meegenomen, shirts ballen en pionnen waar de voetballertjes mee kunnen trainen. Zoals jullie waarschijnlijk wel  weten is voetballen overal erg populair, dus ook hier in Tubmanburg. 

Momo en Gary hebben een voetbal team bij elkaar geroepen waar Gert-Jan de voetbal kleding aan heeft gegeven. Zij zijn super serieus en zeggen twee teams te hebben.

Dat is mooi, dus nu ben ik gekozen tot hoofd sponsor en team coach.

De kinderen vonden dat ze moeten laten zien dat ze serieus zijn. De coaches zijn bij mij gekomen en hebben aangeboden mijn tuin te onderhouden en allerlei klusjes voor mij te doen. Nou dat is mooi,  ik heb namelijk een super grote tuin waar ik graag een moestuin van wil maken.

De kinderen hadden een wedstrijd gepland op 11 maart, (Decoration day een holiday in Liberia) dus daar moet ik dan wel bij zijn en het een en ander voor regelen. Het is nooit mijn ambitie geweest om.een voetbal team te begeleiden, maar ik moet toegeven dat ik het ontzettend leuk vind om te doen.  

Leuk al die kinderen om me heen die serieus zijn in het spel maar ook in het werken. 

Ons team heet Go Ahead Eagles Tubmanburg, ja als ras echte Deventernaar kon ik het niet laten.

Voor de wedstrijd heb ik Peal Jenkins (artiest) benaderd om het logo te maken, voor op de banners, welke langs het voetbalveld worden geplaatst. 

Daarnaast heb ik waterflesjes aan Anneke gevraagd en Gert-Jan heeft geld overgemaakt zodat we ranja kunnen serveren en kunnen koken. 

Het was fantastisch leuk om dit team te  "coachen". 

De kinderen hébben een wedstrijden gespeeld en nadien allemaal hier in de palaverhut gegeten, gedronken en gedanst Super leuk.

Het project wat ik met Father Gary had bedacht lijkt niet van de grond te komen. De mensen blijken liever de rijst en de bonen te ontvangen dan dat er gekookt word. Sommigen hebben kinderen en hebben doordat ze rijst en bonen ontvangen iets voor hen om te eten. 

Zoals ik al vaker heb geschreven, is dat Liberia een moeilijke missiepost is, een moeilijk land. Een land met weinig middelen en waar eten soms een schaarste is.

Nu, door de uitbraak van het Coronavirus, maakt iedereen zich daar natuurlijk ook druk om. 

Ten eerste komt het trauma wat mensen hebben van het Ebola virus terug.

Ten tweede, een Liberiaan moet elk dag rijst eten, nu zijn zij bang dat er straks geen rijst meer binnenkomt vanuit China, en dat de prijs ontzettend hoog wordt. 

Spannende tijden voor iedereen, het Coronavirus heeft iedereen in haar ban. Ook wij ondervinden er "last" van. Mijn collega, welke op het punt stond naar Liberia  te komen, heeft zijn reis moeten cancelen. Ook mijn reis naar Nederland is gecanceld. 

De week van de Nederlandse missionaris, heeft mij benaderd om het boegbeeld te zijn voor hun jubileumjaar.

Nu kan dit evenement niet meer  doorgaan. Hopelijk wordhet uitgesteld en kom ik alsnog naar Nederland, alleen iets later dit jaar.  

Maar niemand weet hoe het Coronavirus zich ontwikkelt en wat de toekomst brengt. 

Wij hadden nog geen Coronavirus case hier tot vandaag,  vandaag is uitgesproken dat er een eerste casus, vanuit Zwitserland is binnen gekomen. De overheid heeft hele strenge maatregelen getroffen bij de grenzen,  airport en de haven. 

Iemand die uit een getroffen gebied komt gaat 2 weken in quarantaine.  

Overal staan de "Ebola" emmers weer, gevuld met water en chloor. 

Dus overal waar je gaat moet je je handen wassen. Deze maatregelen zijn eigenlijk direct getroffen, toen het duidelijk werd dat het virus zich razendsnel verspreidt.

Geen handen geven, geen aanrakingen en niet met teveel mensen in een kleine ruimte.  Alles wat ook tijdens het Ebola virus verboden was, mensen herbeleven deze vreselijk tijd, ondanks dat er hier nog niemand ziek is.

Liberia is afhankelijk van import van  veel van haar goederen, nu de wereld "plat ligt", hopen we dat wij hier niet onder te lijden krijgen. Hopelijk hoeven wij niet te hamsteren. 

Wij bidden voor de wereld en hopen dat het virus gauw gestopt kan worden, dat er een vaccin gevonden wordt. 

Hopelijk blijven we allemaal safe.  

Jullie kunnen mij blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:

Bresillac Foundation

NL 12 ABNA 0400614030

Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten.

Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk.

Ovv C.L.E. Janssen.

Lieve en warme groet,

Colinda, Tubmanburg - Bomi county