Colinda Missie 83

Lieve allemaal,

Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia, West Afrika.Zoals ik jullie de laatste keer schreef ben ik aan het afronden en afscheid aan het nemen van mijn werk en mensen hier in Liberia.Tegelijkertijd ben ik druk met allerlei activiteiten.Dit jaar heb ik, omdat het leven in Liberia erg zwaar is, voor vijftien kinderen het schoolgeld betaald.Hopelijk kan ik dit blijven doen, ook als ik al in Nederland woon.Op dit moment zijn er ongeveer zes kinderen waarvoor ik zorg draag met babyvoeding, omdat de moeder of niet genoeg borstvoeding heeft of omdat de moeder overleden is.Ook zorg ik nog voor een paar zwaar ondervoede kinderen, deze krijgen voeding en medicatie.  Laatst kwam er een hele jonge moeder met een meisje dat zwaar ondervoed was. Haar voetjes waren opgezwollen en ze was ontzettend mager. Maar ook haar moeder was ziek, ik verwachtte dat ze HIV positief is, en daardoor haar kindje besmet heeft. Na onderzoek in st. Luke heb ik hen naar de zuster van moeder Theresa gebracht in Monrovia.  Daar kunnen ze verzorgd worden en krijgen ze goede medische zorg. Hopelijk gaat het goed met ze en kunnen ze over een paar weken terug naar huis.De OLA zusters, die hier in Tubmanburg zijn, zijn nog steeds niet bij me geweest om te bespreken of zij dit werk over gaan nemen of niet, hopelijk gaat dit gauw gebeuren.De tijd gaat snel, vorige week bedacht ik me dat het nog maar acht weken is, voordat ik terug ben in Nederland en dan heb ik dit allemaal al achter me gelaten.Zoals ik schreef, Liberia is een zwaar land, nu gaan er geruchten dat het Ebola virus weer terug is.Gelukkig nog geen casus hier, maar wel in het buurland Guinee.Ze hadden één verdachte casus hier in het ziekenhuis gehad, maar deze bleek negatief.Iemand zei; "Ze willen dat wij hier hoe dan ook sterven, is het niet aan Covid-19 dan wel aan Ebola, God does not love us again ".Mensen zijn bang voor het Ebola virus, ze weten wat dit kan doen.

Zij hebben drie jaar in lock down gezeten, en konden niets  anders dan afstand houden van elkaar. Je wist niet wie ziek was, of wie je kon besmetten. Ebola is dodelijk, een vreselijke ziekte welke niet weer slachtoffers moet maken in West Afrika.Dus de grenzen zijn nu helemaal dicht en overal is controle.Wederom spannende tijden.Vorige week ben ik naar Nimba gegaan, waar ik vlakbij Guinee was, en waar er grenzen zijn die toch open blijken.Zoals ook bij het rehabilitatie centrum, de zusters zijn dus ook best huiverig voor besmettingen bij hun kwetsbare patiënten.

https://reliefweb.int/report/sierra-leone/new-ebola-outbreak-guinea-very-worrying-west-africa-suspected-cases-reported

Ik was in Nimba om Siakka en Saah (mijn leprapatiënten uit Massatin) op te zoeken in het rehabilitatie centrum.Het gaat goed met de mannen, ze lijken erg gelukkig te zijn.In het ziekenhuis krijgen ze elke dag te eten en wordt er goed voor hen gezorgd, iets anders dan struggelen in Massatin.Siakka leek erg verward, ik heb zelfs het vermoeden dat hij aan het dementeren is, iets wat ze hier niet kennen.De zusters die werken in het ziekenhuis, willen eigenlijk dat de beide heren teruggaan naar Grand Cape Mount, omdat zij niet ziek zijn. Nu ik Siakka zijn situatie inschat, lijkt mij dat geen goede optie. Dus heb ik de zusters gevraagd of beide mannen nog even bij hun mogen verblijven, totdat er een priester  of zuster structureel naar Massatin gaat.Gelukkig zijn ze voorlopig akkoord gegaan, en mogen Siakka en Saah nog in Ganta blijven.Hier ben ik blij om, omdat Siakka wat bozig is en dingen niet goed begrijpt,  kan dit voor veel problemen in Massatin zorgen. Als hij zo boos reageert, willen de mensen uit  zijn community niet lang voor hem zorgen, omdat ze hem niet begrijpen (dementie of psychische ziektebeelden worden hier niet goed begrepen), en daardoor zal hij uiteindelijk aan zijn lot overgelaten worden.Dat zij in Ganta blijven betekent voor mij dat ik nog een paar keer naar Nimba zal reizen om de beide heren te bezoeken, iets dat ik ontzettend leuk vind om te doen.Nimba county is prachtig, dus heerlijk om daar heen te mogen gaan.Veel expats, weten dat ik binnenkort vertrek, en willen voordat ik ga nog even naar Blue Lake.Dus nu krijg ik regelmatig bezoek vanuit Monrovia en ben ik vaak bij het fantastische Blue Lake.De gasten blijven of slapen of maken er een dagtrip van, wat betekent dat ik vaak in de weekenden host ben. Dit vindt ik zo leuk om te doen,  zorgen voor mensen, en hen het mooie van Liberia te laten ervaren.Doordat ik nu zelf bewust ben van mijn tijd hier, kan ik enorm genieten van de prachtige natuur, het weer en de mensen hier. Liberia is zo'n prachtig land, ruig maar tegelijkertijd kwetsbaar, het heeft mijn hart gestolen.Dus ik heb besloten nog volop te genieten van mijn tijd hier, genieten jullie met mij mee?

Jullie kunnen mij blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:

Bresillac Foundation

NL 12 ABNA 0400614030

Creditnummer 2478 ovv Colinda's Missie

Lieve en warme groet,

Colinda, Tubmanburg Bomi county ♡