Colinda's Missie 84

Lieve allemaal,

Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.Waarschijnlijk mijn laatste  verhaal, omdat ik morgen terug vlieg naar Nederland.De laatste weken waren hectisch, omdat ik overal nog heen wou om afscheid te nemen.Afscheid nemen van de mensen, maar ook van de verschillende counties.Mooie weken in het zuiden van Liberia, samen met Bernadette (Nederlandse vriendin)  in Harper (Maryland) geweest, waar we bij Bisschop Karnley hebben gelogeerd. Naar Fishtown zijn geweest en hebben genoten van zon, zee en strand. Daarna zijn we naar Sasstown, Grand Kru gegaan naar father Moise en Patrice.Vanuit Sasstown zijn we naar Betu gevaren, een dorp waar de eerste missionarissen aan land kwamen. Een heel bijzondere trip  met hele lieve mensen.Daarna ben ik naar Grand Cape Mount afgereisd, samen met Kea (een Amerikaanse vriendin), waar ik afscheid heb genomen van alle dorpen waar ik de afgelopen jaren heb gewerkt, we hebben prachtige boottochten gemaakt en nog één keer in Massatin geslapen.Emotionele weken, intensieve weken, geweldige weken vol liefde en warmte.Zoals ik de vorige keer al beschreven had, ben ik ook nog en keer naar Ganta gegaan om Siakka en Saah op te zoeken. Nu ben ik samen met Ma Messi en Varney gegaan om de situatie van Siakka in te schatten, of hij mee terug kon naar Massatin of niet. In eerste instantie wel, maar omdat er geen slaapplek was voor Siakka die nacht, werd er besloten om hem in Ganta achter te laten.Toch was Ma Messi hier verdrietig onder en hebben we besloten Siakka toch nog op te halen en terug te brengen naar huis.Nu zijn Ma Messi en Siakka samen en ontzettend dankbaar dat hij thuis is. Een mooi afgerond proces.Peal Jenkins, één van de drugsverslaafde jongeren die ik een paar jaar geleden in VOA-1 (begraafplaats) ontmoet heb, heeft zijn leven een andere wending gegeven en heeft zich laten dopen in st. Dominic catholic churh.Natuurlijk ben ik ontzettend trots op hem en sta hem bij waar ik kan.Een mooie ceremonie welke hij vol overgave en trots onderging.Hij noemt me moeder, dus ik voelde me een trotse moeder tijdens het doopsel van mijn zoon.Het missionaire werk lijkt nooit op te houden.Mensen die weten dat ik vertrek komen nog even langs om te vragen of ik hen kan helpen met, of eten of huur of business of wat dan ook.Gelukkig kon ik nog enkele mensen ondersteunen in hun zorgvraag en blij maken met rijst of andere dingen.Mommaluv is afgerond, na vijf jaar heb ik het laatste Mommaluv kraampakket geschonken en alle baby spullen weggegeven. Ook het Ma-Hawa initiatief is afgerond, de drieling heeft nog voor twee en een halve maand melk mee gekregen en zijn nog één keer in de kliniek geweest voor check up.Ook de kleine Matthew heeft zijn laatste melk gekregen.Alle spulletjes die ik nog  de warehouse had staan,  zijn uitgegeven, deze is nu ook leeg.Mijn motor is naar Mommo gegaan in de hoop dat hij daar zijn toekomst mee kan opstarten, ook heb ik voor Mommo een spaarrekening geopend zodat hij kan sparen, ik hoop dat hij dit serieus oppakt, zodat hij, áls hij 18 is iets geld heeft om zijn eigen business op te starten of wat hij ook maar wil.Voor al mijn 15 schoolgaande kinderen heb ik geld achter gelaten bij Bernadette, zij zal in september al het schoolgeld betalen.Natuurlijk wil ik nog veel meer doen, voor veel meer mensen, maar dat kan niet meer, het is klaar.Mijn afscheid neemt serieuze vormen aan, mijn bankrekeningen worden opgezegd en mijn tassen worden ingepakt. Mijn huis is zo goed als leeg en veel dingen doe ik voor een laatste keer.Het is goed, ik ben dankbaar en voel me voldaan, ik heb mooie jaren gehad in Liberia waar ik heel tevreden op terug kan kijken.In mijn gedachten had ik het fantastisch gepland, een afscheid voor de SMA, na ons samen zijn. Dan het afscheid van de ouderen,  gehandicapten en de babymoeders en alle andere mensen uit Bomi county. En dan nog een laatste kerkdienst in st. Dominic.Na mijn afscheid in Bomi zou ik naar de stad reizen en daar nog genieten van mijn laatste week.Maar mijn hèle planning  viel in duigen, omdat ik ziek werd.Eerst kreeg ik wondroos waardoor ik mijn  vlucht moest uitstellen,  daarna kreeg ik Oval malaria en Dengue fever waardoor ik weer in het ziekenhuis terecht kwam en niet eens fatsoenlijk afscheid heb kunnen nemen van de mensen in Bomi en niet meer heb kunnen genieten van de luxe van Monrovia.Deze laatste nieuwsbrief schrijf ik vanuit mijn ziekenhuis bed in AMI kliniek te Monrovia.Vanuit hier zal ik naar Nederland vliegen waar ik misschien opgenomen zal worden in één van de tropen ziekenhuizen aldaar.Het is verdrietig om na meer dan 5 jaar op deze manier afscheid te moeten nemen van het land dat ik in mijn hart gesloten heb.Toch ben ik dankbaar,  dankbaar voor de goede zorg en de lieve vrienden om me heen.In de loop der jaren heb ik veel lieve én mooie mensen ontmoet die me dierbaar zijn, die nu voor me zorgen en er voor zorgen dat ik morgen naar het vliegveld kom.Mijn laatste avond, nu ziek en futloos, emotioneel en gebroken.Ja dat kan ik zeggen, dit ziek zijn heeft me gebroken en verzwakt.Toch weet ik dat ik beter wordt en dat ik straks terug kan kijken op fantastische jaren in Liberia.Voor nu bid ik dat ik veilig thuis kom en snel beter word zodat ik me kan settelen in Twello.

Jullie kunnen mij blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:

Bresillac Foundation

NL 12 ABNA 0400614030

Creditnummer 2478 ovv Colinda's Missie

Lieve en warme groet,

Colinda, Tubmanburg Bomi county/ Monrovia ♡