Colinda's Missie 75

12 mei 2020 - Deventer, Nederland

Lieve allemaal, 

Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia, nu in Nederland. 

Op 17 maart heb ik besloten om naar Nederland te komen.

Misschien voor vele een vreemd besluit maar hier in Liberia zit ik ver weg van alles en iedereen.

Goed zou je zeggen in verband met het Cotonavirus, maar nee, zo voelt het niet.

Hierdoor ben ik erg kwetsbaar.  Als blanke vrouw alleen.

Er is wederom een benzine te kort en ook diesel waardoor er geen generator meer draait, waardoor ik in het donker kom te zitten.

Geen mogelijkheid om mijn telefoon op te laden dus afgesloten van communicatie en contact.

Ook een ideale situatie voor criminelen welke kunnen komen om te overvallen wat altijd met geweld gepaard gaat.

Toen ik het bericht ontving, dat er een tekort zou zijn aan benzine en diesel heb ik heel ad-hoc een beslissing genomen, wel in goed overleg met father Gary.

Liberia is afhankelijk van import en als er schaarste ontstaat, heeft dit vergaande gevolgen.

En omdat alle grenzen al dicht zijn, en er geen vluchten meer gaan heb ik besloten om het laatste vliegtuig te nemen naar Nederland welke zelfs in een slechtere situatie zit dan wij hier in Liberia. 

Maar we hebben de piek nog niet gehad dus vandaar mijn besluit.

Ik ben erg emotioneel en aangedaan vind het vreselijk  om de mensen als ma Bindu en papa David achter te moeten laten maar ik denk dat het beter is.

Tot gauw in Nederland 

Gas Shortage Resurfaces in Liberia Amid Badnews of Covid-19 Outbreak https://frontpageafricaonline.com/business/economy/gas-shortage-resurfaces-in-liberia-amid-badnews-of-covid_19-outbreak/

Dit schreef ik op 17 maart 2020 aan mijn familie en vrienden.  

In overleg met father Gary ben ik 18 maart vertrokken naar Nederland. Hier kwam ik aan in een onwerkelijke wereld.  Supermarkten met lege schappen,  mensen op afstand houden, geen nabijheid,  geen bezoekjes en geen gezellig samen zijn met familie en vrienden. 

Het raakt me, maakt me verdrietig waardoor ik me verloren voel.

Waarschijnlijk ben ik niet de enige die zich zo voelt. Natuurlijk twijfel ik over mijn keuze om te vertrekken,  voel ik me schuldig omdat ik weg ben gegaan en niet samen met de mensen gevochten heb tegen COVID-19. 

Toch zit ik niet lang stil, en meld ik me aan om te ondersteunen in de zorg. 

Als verpleegkundige ben je nu ontzettend hard nodig, dus begin ik op 30 maart met werken op een Cohort, Corona afdeling.

Bij zorggroep Apeldoorn,  Koningsbeek  huisje 1 is speciaal ingericht voor ouderen met dementie welke getroffen zijn door het virus. Hier werken we in speciale pakken, met mondmaskers en brillen op. Een nieuwe wereld gaat voor mij open  maar moet zeggen dat ik me als een vis in het water voel. In mijn werk kan ik liefde geven en voel ik waardering,  het maakt me gelukkig en dankbaar dat ik toch op een missionaire wijze invulling kan geven aan deze crisis. 

Gelukkig gaat het nog goed met de mensen in Liberia,  elke week bel ik  even om te horen hoe het thuis gaat, met Ma Bendu, father Gary, papa David en natuurlijk hoe het gaat met Lucky, Happy, Lowie en Fiep.

Alles gaat goed, er zíjn geen mensen besmet met het virus in Bomi. 

Ze zitten in een lock down,  ze mogen van 06:00uur tot 15:00uur boodschappen doen of reizen, maar na 15:00uur moet je thuis zijn. Dan zijn de straten leeg en staan er overal checkpoints, lijkt het op een oorlogsgebied.  

Zoals zo vaak in tijden van crisis worden de meest kwetsbaren en de aller armsten het hardst getroffen. 

Zo ook in de deze Coronacrisis, waarbij het voor niemand gemakkelijk is.

Toch wil ik jullie vragen om even stil te staan bij noodsituaties in veel ontwikkelingslanden op dit moment, waar mensen door de “lockdown” geen inkomsten meer hebben en geen sociaal vangnet. Dit betekent geen eten en overleven van dag tot dag; hongersnood dreigt!

Vanwege de lockdown in Liberia  zijn veel scholen nog steeds gesloten en ligt het openbare leven plat. De schoolmaaltijd (voor sommige kinderen de enige maaltijd op een dag!) valt nu ook weg. 

De grootste zorg ligt op dit moment dus bij eten, want de voedselvoorraden raken op en veel lokale donaties zijn gestopt.

Jullie kunnen mij blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:

Bresillac Foundation

NL 12 ABNA 0400614030

Creditnummer 2478  t.b.v voedselhulp

Ovv Coronavirus.

Elke euro is dus welkom! Hoe kunnen jullie steunen? Dit kan met een eenmalige donatie ten behoeve van voedselhulp voor kinderen in Bomi en Grand Cape Mount county.

Lieve en warme groet,

Colinda, Tubmanburg - Bomi county

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

5 Reacties

  1. Bert Spenkelink:
    12 mei 2020
    Ik was op de hoogte van jouw situatie. Ik stond ook voor de keuze gestaan om hals over kop te vertrekken. Ik zit hier in Lagos veilig samen met mijn familie en de lockdown is enigzins versoepeld. Het werk gaat op dezelfde wijze als in Nederland.

    Colinda, je bent ook hard nodig in Nederland op dit moment. We houden
  2. Colinda:
    12 mei 2020
    Lieve Bert, ik wens jou gezondheid en veiligheid toe in Lagos Misschien gaan wij elkaar hier in Nederland ontmoeten.
    Liefs
  3. Bert Spenkelink:
    12 mei 2020
    Lieve Colinda, dat kan nog wel even duren.
    Het kan ook Liberia worden.
    Liefs
  4. Herman Witvoet:
    13 mei 2020
    Dag Colinda,
    Ik begrijp je (zware) beslissing om weer naar Nederland te komen maar maar met jou inspiratie en talent weet ik zeker dat je hier ook
    goede dingen gaat doen. Dat heb je van je moeder en vader meegekregen. Dikke kus Herman.
  5. Colinda:
    14 mei 2020
    Lieve Herman,

    Bedankt voor de lieve en ondersteunende woorden

    Liefs Colinda ♡