Colinda's Missie 72

Lieve allemaal, 

Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia. Het is alweer een tijdje geleden dat ik geschreven heb,  dit komt omdat ik ontzettend druk ben geweest. Na het sluiten van het Ma-Hawa initiatief heb ik samen met mijn broer een artikel geschreven over het project en hoe nu verder. Hier hebben veel mensen, positief, op gereageerd.Heel fijn hoe iedereen meeleeft en mee wil denken over het vervolg van het Ma-Hawa project. Tot op heden ligt het project stil, en zijn er helaas al enkele kinderen overleden. Ook kinderen, welke het héél goed deden tijdens de behandeling van Ma-Hawa, zijn in kritieke toestand, afname van het gewicht, ziek en vatbaar voor ziektes als malaria en thyphoid.Heel schrijnend, en ik kan niets voor hen betekenen. Eigenlijk moet ik zeggen weinig voor hen betekenen. Onlangs hebben we bezoek gehad van de vrouw van de Nederlandse ambassadeur,  Conny. Zij heeft samen met mij enkele Kerstpakketten uitgedeeld in Grand Cape Mount county. Hier ontmoette zij de kinderen van Konkor een klein dorpje in Cape mount, waar het Ma-Hawa project actief was.Zij zag de toestand van deze kinderen en heeft familie en vrienden benaderd haar te helpen met het samenstellen van pakketten voor deze kinderen. Ze was erg geschrokken en onder de indruk van het lijden van deze kinderen in de bush.Dus tijdens alle drukte, van het voorbereiden voor de Kerst, het verspreiden van 100 Kerstpakketten en het klaarmaken ervan, het Kerstfeest en de kidsparty, hebben we nog eens 30 pakketten samengesteld, en uitgedeeld  aan de kinderen en hun caretakers in Konkor. Super dankbaar voor deze ondersteuning en deze fantastische actie.We hebben afgelopen jaar in totaal 163 pakketten uitgedeeld in Bomi county, Grand Cape mount county en Montserrado. Iedereen was ontzettend blij en dankbaar, soms emotioneel en aangedaan omdat mensen echt lijden op dit moment. Dit is mogelijk gemaakt door jullie, en daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Dankbaar voor jullie vertrouwen in mij en mijn werk, en dat jullie het elk jaar weer mogelijk maken om de mensen in Liberia te ondersteunen. Liberia is een zwaar land,  politiek gezien erg onstabiel en onrustig. Er zijn demonstraties gepland,  waarbij iedereen in spanning af wacht op hoe deze gaan verlopen. Mensen die voor de overheid werken (leraren, politie,  verpleegkundigen) zijn al maanden niet betaalt. Daarnaast is er al maanden geen geld in de bank beschikbaar. Elke dag staan er rijen voor de bank om toch iets te kunnen ontvangen.  Kinderen worden van school gehaald omdat de ouders  het schoolgeld niet kunnen betalen. Wat inhoudt dat ze een extra mond te voeden hebben, omdat dit kindje dan ook geen schoolmaaltijd ontvangt.De geplande demonstraties  gaan met veel spanning gepaard en iedereen is allert en voorbereid op het ergste. Zelfs de Peacecorps waren terug gestuurd naar Amerika, uit het land gehaald zodat hen niets kon overkomen. Zelf had ik mijn papieren in orde gemaakt en een visum aangevraagd voor Sierra Leone.  Mijn motor stond klaar om als het "verkeerd " zou gaan ik de grens over zou kunnen steken, totdat het rustig zou zijn. Gelukkig was dit niet nodig en ben ik lekker thuis gebleven.Op dit moment is er geen benzine te krijgen, mensen staan dagen in de rij voor een paar liter benzine. Dit heeft als gevolg dat er geen taxi's rijden, geen Kekeh of motorbike welke het verkeer ophouden. De straten zijn leeg, behalve bij de benzine stations, daar staan rijen autos, motoren en mensen met jerrycans te wachten tot hun voertuig of jerrycan gevuld kan worden.Dit houdt in dat de prijzen de lucht in schieten.  Bijvoorbeeld van Tubmanburg taxirank naar Duala markt in Monrovia betaalde je per persoon LD 350 (6 mensen in een taxi) nu betaal je LD 1000 per persoon.  Voor 1 gallon gas (benzine) betaalde je LD 605 nu LD 2.500 of zelfs LD 3000.De taxi plaats is leeg, ik kan moeilijk naar de stad komen, mits ik een auto die op diesel rijd huur, wat me veel geld kost. Nu heb ik me gelukkig nog kunnen redden,  maar dit is wel een ontzettend groot probleem. De mensen zitten al maanden in een overlevingsstand, daardoor wordt het voor mij emotioneel ook steeds zwaarder. Waarom het steeds zwaarder word heeft als reden dat mensen steeds meer vragen, en ik steeds vaker nee moet zeggen. Dit vind ik ontzettend vervelend, vooral omdat ik weet dat zij niéts hebben. Mijn leefgeld is niet toereikend om er voor iedereen te zijn, dus nee zeggen moet ik leren.Liberia is een zwaar land,  een land welke je als persoon verandert,  niet altijd ten goede helaas. Frustraties kunnen hoog oplopen, waardoor ik soms mijn geduld verlies. En dat is lastig en staat niet goed als missionaris. Gelukkig is het niet alleen maar lijden, en zijn er ook lichtpuntjes. Zoals Mommaluv en de Beach Boys projecten, welke gestaag doorgaan. Ook nieuwe plannen die in ontwikkeling zijn waarover ik later hoplijk hoplijk meer kan vertellen. Mommaluv ondervindt nu ook wel wat problemen, omdat het lastig is om de vrouwen, welke in de Bush wonen te bereiken.  Ook omdat het voor mij lastig is om naar de stad te komen en om geld uit de bank te krijgen, gaat het allemaal wat moeizamer.  Dit is vervelend  omdat de vrouwen in Nederland hierdoor langer moeten wachten op een terugkoppeling van Mommaluv, waardoor zij het vertrouwen in Mommaluv kunnen verliezen. Hier lopen Mandy en ik allebei tegenaan. Laatst heeft Mandy een auto gehuurd om de pakketten toch op tijd af te kunnen leveren, dit gaat dan wel met hoge bedragen gepaard. De Beach Boys; Vier van de jongens diegeïnterviewd zijn, hebben serieus interesse getoond om te veranderen. Zij staan boven aan de lijst voor gegadigden, die bij de eerste vrije plaats in het mental hospital, opgenomen kunnen worden in het afkick programma. Zij zijn enorm veranderd, hebben gevochten om te zijn waar ze nu zijn. Natuurlijk ben ik super trots op hen, en zal ik hen blijven ondersteunen waar nodig. Zelf zijn zij minder enthousiast, een beetje gefrustreerd en moe van het wachten. Ook hier kan ik niet wekelijks heen om hen te begeleiden en moeten de jongens nog langer wachten, wat natuurlijk ontzettend lastig is. Maar ik geloof in hen, weet dat als zij door blijven zetten succesvol zullen zijn.

We blijven hoop houden en proberen elke keer weer de energie te vinden om door te gaan. Hoe lastig het soms ook is, ik voel me nog steeds een gezegend mens dat ik hier mag zijn.

Jullie kunnen mij blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:

Bresillac Foundation

NL 12 ABNA 0400614030

Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten.

Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk.

Ovv C.L.E. Janssen.

Lieve en warme groet,

Colinda, Tubmanburg - Bomi county