Colinda's Missie 70

Lieve allemaal,  Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.  Het Ma-Hawa project zou deze maand officieel van start gaan.  De eerste zes maanden (april tot oktober) was een "pilot" nu heeft WHH toegezegd dat we een officieel project zijn, weer voor zes maanden (oktober tot April).  We hebben een officieel budget toegezegd gekregen waarin we alles moeten verantwoorden.  Volgens mij heb ik alles, wat we nodig hebben, om het project goed te kunnen draaien, genoteerd en goed aangevraagd.   Afgelopen maand, tijdens de uitgave van het eten,  heb ik de moeders, die bij mij thuis komen, in de katholieke missie en bij onze kliniek (St. Luke), gezegd terug te komen op 7 oktober.  Zij komen van verre afgelegen gebieden en zijn moeilijk te bereiken, dus elke maand geef ik hen een datum voor de volgende maand. En omdat we een toezegging hadden heb ik iedereen verteld dat we vanaf oktober een officieel project zijn en dat we doorgaan met 100 caretakers.  Maandag 30 september was ik in de stad om voorbereidingen te treffen voor de volgende week (7-8-9 oktober).  Drie dagen (Maandag, dinsdag en woensdag) voedsel verspreiden over drie verschillende gebieden (Siackeetown,  Beafine,  Tubmanburg en Grand Cape Mount). Dus voor het bevestigen van de supplies heb ik WHH gebeld en gevraagd wanneer ik het eten en alle benodigdheden in Tubmanburg kon verwachten? Zij gaven aan dat het 30 september is, de laatste dag van de eerste fase, en dat er nog geen akkoord is gegeven voor doorgang van het project naar een tweede fase!?  Excuse me!!! Jullie hadden het toegezegd,  wij hebben keihard gewerkt om de tweede fase goed te beginnen en een professioneel project neer te zetten.  En nu gaan we niet verspreiden? Geen melk voor de 15 babies welke we in het programma hebben, welke geen borstvoeding krijgen om welke reden dan ook. Geen voortgang van het project waarin we metingen hebben gedaan,  deze informatie opgenomen in onze database en nu niets meer, een gat in de data of helemaal geen vervolg? Kinderen die werkelijk afhankelijk zijn van deze support die zij maandelijks ontvangen. Volgende maand een vervolg? Dan wel een handtekening of helemaal geen vervolg en stopt het gewoon? Helemaal beduusd en uit het veld geslagen. Emotioneel en gebroken.  Hoe ga ik, de 62 vrouwen met kinderen, aanstaande maandag in ontvangst nemen en vertellen dat er niets voor hen is? Nou dit is zo'n klap voor dat ik me uit het veld geslagen voel, lamgelegd en leeg.  Emotioneel gebroken en verdrietig.  Wat nu? Ten eerste moet ik zorgen dat de mensen dit bericht ontvangen, voordat ze hier naar toe komen en de reis die zij moeten.maken (twee dagen lopen) voor niets afleggen, ik kan hen namelijk niets bieden.  Geen transport geld en geen eten. In overleg met SMA in Nederland,  heb ik aanspraak gemaakt op een potje, om in ieder geval iets aan financiën te hebben om de vrouwen die toch komen, iets te bieden. Ook ben ik naar het radio station gegaan om het drie dagen, elk uur om te roepen, zodat het de mensen bereikt in de afgelegen gebieden.  Ook hebben we het rond verteld in de kliniek en Tubmanburg, zodat mensen het voort kunnen zeggen.  Hopelijk bereikt het alle vrouwen, en dat er niemand voor niets naar de katholieke missie komt. Hoe nu verder? Wat nu?  Ik weet het werkelijk niet meer. Morgen ga ik wederom naar de stad , bij de office langs en wil ik met hen gaan zitten om te bespreken hoe we nu verder gaan.  Het vertrouwen is geschaad,  dat moet ik wel zeggen. Dit heeft zo'n impact op zoveel mensen, die betrokken zijn bij het Ma-Hawa project, en ik voel me super verantwoordelijk voor deze mensen, mijn team, mijn kinderen mijn moeders en vaders, mijn project. En ik kan ze niets meer vertellen omdat ik niet weet of we verder gaan of niet. De SMA Nederland (Liesbeth) denkt erg mee en is er voor me. Ook father Garry, welke nu in Engeland is, denkt mee en is er voor me. Maar, ondanks dat iedereen meeleeft, er voor me is, kan ik me niet zetten tot actie. Ben leeg, teleurgesteld en op. Heel verdrietig allemaal, natuurlijk hoop ik op een goed einde en nog steeds op voortgang van het project, maar op dit moment weet ik werkelijk niet hoe ik verder moet?  Natuurlijk houd ik jullie op de hoogte van de ontwikkeling en voortgang van het Ma-Hawa project, en probeer ik mezelf terug te vinden en weer vertrouwen krijgen. Tja het leven in Liberia is niet altijd rozengeur en maneschijn.  Het is hard, teleurstellend en heel moeilijk.  Jullie kunnen mij blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie: Bresillac Foundation NL 12 ABNA 0400614030 Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten. Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk. Ovv C.L.E. Janssen. Lieve en warme groet, Colinda, Tubmanburg - Bomi county