Colinda's Missie 68

28 augustus 2019 - Tubmanburg, Liberia

Lieve allemaal,  Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.  Het is ontzettend lang geleden dat ik jullie geschreven heb, goh wat kan een mens druk zijn.  Zoals ik jullie al eerder geschreven heb, is het Ma-Hawa project gestart met veertig caretakers, meer kinderen dan caretakers, soms tweelingen, drielingen of meerdere kinderen voor één caretaker. Elke maand groeide het aantal caretakers, en nu aan het eind van de "pilot" zitten we op een aantal van 91 caretakers.  Er zijn kinderen overleden aan de gevolgen van ondervoeding,  maar ook kinderen welke niet konden lopen nu lopen en niet meer de ondersteuning van Ma-Hawa nodig hebben omdat ze sterk genoeg zijn om zelfstandig verder te gaan.  Een paar succes verhalen, waar ik ontzettend blij mee ben, dit maakt het werk zo waardevol. September is het tijd om het project te evalueren, de project leider van WHH, heeft een andere baan aangenomen, maar heeft al toegezegd dat het project voortgang krijgt. Super blij met deze toezegging.  Nu hoop ik dat ik het project kan uitbreiden tot 100 caretakers in Bomi county and Grand Cape Mount County. Dus binnenkort zal ik een meeting hebben met de country director van WHH en zullen we alles vast laten leggen en het project nog meer professionaliseren.  Zoals ik al eerder geschreven heb, zullen we trainingen verzorgen voor de veldwerkers. Het is  zo super gaaf dat het project zo ontzettend gegroeid is en dat ik een mooi systëm heb opgezet. Een systeem waar mensen, die niet kunnen lezen en schrijven, ook mee kunnen werken.   We hebben persoonlijke dossiers van de kinderen met een foto waar ook de caretaker bij op staat. Zo kunnen mijn medewerkers ook het eten uitgeven en zelfstandig het project draaien zodat ik straks overbodig ben. Wat ik probeer te bereiken is dat de mensen die nu in mijn team werkzaam zijn, straks totaal zelfstandig kunnen werken zonder invloed van mij. Gelukkig hebben we de tijd gekregen om dit te ontwikkelen en mensen klaar te maken om het project zelfstandig te kunnen draaien.  Super enthousiast maar vooral super trots op wat ik heb neergezet en dat dit doorgang krijgt.  Naast Ma-Hawa  heb ik toezegging gekregen van Mommaluv om meer zwangere vrouwen op te kunnen nemen en daar ben ik dus ook ontzettend druk mee. We hebben dit jaar al 48 vrouwen geholpen met het opstarten van het leven van hun pasgeboren baby. In totaal heb ik 91 vrouwen op mijn lijst staan waarvan er twee hun kindje hebben verloren. Dus ik kan rustig zeggen dat ook Mommaluv groeit en ontzettend druk is. Maar ook super mooi werk om te mogen doen,  contactpersoon van Mommaluv geeft me vreugde, het is zo leuk om de pasgeboren baby's te mogen ondersteunen en aan het begin van hun leven te staan. Het project met de Beach Boys staat iets op een lager pitje. Dit komt omdat er wat onduidelijkheid is ontstaan over de stappen die ik genomen heb. De Little Smile foundation wil graag dat wij hier gaan zoeken naar of een boarding school, of een shelter voor de jongens, welke serieus zijn om naar school te gaan. Dit is niet makkelijk, vooral omdat ik niet in Monrovia woon, en niet de juiste connecties heb. Maar de vraag heb ik uitgezet bij vrienden die wel in Monrovia wonen en hopelijk de juiste of goede connecties hebben Ondertussen bezoek ik de jongens regelmatig, om hen te stimuleren naar de kerk te gaan, waar ze counseling krijgen en begeleiding in het veranderingsproces, en om te laten zien dat ze wíllen veranderen en bereid zijn om van de drugs af te komen. Dit is nog niet echt succesvol maar dat komt, dat geloof ik zeker. Alles moet uitgezocht worden, en omdat ik dus op afstand zit, heb ik minder tijd hier regelmatig aan te werken. Er is een kerk welke jonge mensen opvangt díe op de straat leven, effected youth, zo noemen zij deze mensen. Dit zijn veelal ex-kindsoldaten en mensen die zwaar verslaafd zijn aan alle soorten drugs. Alles wat ze kunnen roken, roken ze. Op dit moment is het hip om de botten van mensen die overleden zijn uit te schrapen en de gruis op te roken. Vaak zijn de mensen hier gebalsemd,  dus waarschijnlijk roken ze dat. Ze maken een graf open, halen de restanten eruit, slapen in het graf en nu roken ze de resten van het lichaam ook op. Vreselijk om te bedenken dat dit een dagelijkse gang van zaken is bij mensen die zwaar verslaafd zijn.  De kerk omarmt deze mensen, kookt voor ze en af en toe geven ze hen kleding. Een prachtig mooi initiatief. Zij hebben "veldwerkers"  welke de mensen opzoekt in hun leefomgeving. Zij zorgen er ook voor, dat als de mensen serieus zijn, ook opgenomen worden in het afkick programma, in het mental hospital.   Dus ik ben een voorstander van het samenwerkingsverband tussen LSF en de kerk. Nu heeft LSF bedacht om samen met de NVTI (school waar we de Beach Boys heen willen sturen) behuizing voor de jongens te gaan opzetten.  Op dit moment houd dit in dat er twee programma's naast elkaar lopen. En helaas heb ik te weinig tijd,  en is de stad net wat te ver weg om mij met beide te bemoeien.  Op dit moment focus ik mij op de Beach Boys en de kerk. Om de week probeer ik naar de kerk te gaan met de jongens, als ik niet een programma in Bomi heb. Als ik het niet red er op zondag heen te gaan probeer ik ze treffen gedurende de week. Het is zo ontzettend jammer dat dit "project" in Monrovia plaats vind,  vooral omdat ik nu zo druk ben met Ma-Hawa merk ik dat ik te weinig tijd heb om naar de stad te gaan. Goed als alles rond is met WHH en ik mijn modus heb gevonden in het draaien van het project,  zal ik meer tijd hebben voor de Beach Boys (iets wat ik ontzettend leuk vind om te doen). Alles gaat goed, ik heb een mooi leven opgebouwd in Tubmanburg.  Fijne mensen om me heen, goede samenwerking met de fathers en allemaal beesten om me heen. Twee honden, twee katten en 13 kippen welke mijn leven werkelijk kleur geven.  Natuurlijk houd ik jullie op de hoogte van de ontwikkelingen in de verschillende 'projecten", en van alles wat hier verder gebeurt. Hopelijk kan ik meer tijd vinden in het schrijven van mijn blog, zo dat jullie niet zo lang hoeven te wachten tot er weer nieuws uit het regenachtige Liberia komt. Jullie kunnen mij blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie: Bresillac Foundation NL 12 ABNA 0400614030 Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten. Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk. Ovv C.L.E. Janssen. Lieve en warme groet, Colinda, Tubmanburg - Bomi county

Foto’s

4 Reacties

  1. Karin Karstens:
    29 augustus 2019
    Wauw Colinda, wat mooi om te lezen dat je in de goede flow zit. En wat heb je het project Mommaluv mooi vormgegeven. Dankbaar werk lijkt me, helemaal als je nu al 91 vrouwen op je lijst hebt. En ja jammer dat er nu wat minder tijd is voor de verslaafde jongeren. Ook jij kan maar op één plek tegelijk zijn. ;-)
    Leuk om weer te lezen waar je dagelijks mee bezig bent waar vooral de drive er van af druipt. Geniet ervan lieve Colinda.😀
    Veel succes en plezier met je project en het leven naast je werk.
    💓Karin
  2. Janssen:
    29 augustus 2019
    Dank je wel lieve Karin,

    Het is druk maar wel super fijn om te ervaren dat de projecten goed lopen
    Zo trots op wat ik heb bereikt Liberia is geen makkelijk land (helaas) dus extra trots ♡
  3. Annette:
    29 augustus 2019
    Lieverd wat ben ik toch enorm trots op jou Je doorzettingsvermogen zal worden beloond Zo zo je maar Fijn om te lezen dat je je draai zo vindt Ik heb wederom genoten van je schrijven
    Ga zo door moppie
    Dikke knuffel 😘❤😍
  4. Francis:
    13 september 2019
    Lieve Co mooi om te lezen meid.
    Tis allemaal niet makkelijk daar. Maar wat doe je het goed! Trots!
    Dus je komt voorlopig nog niet terug naar Nederland ;-)
    Das dan weer jammer. Maar voor jou heel veel succes daar meidje, zet hem op. Dikke kus van mij Francis xx