Colinda 's missie 8

Lieve allemaal,

Een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia, West Africa.
We zijn nog steeds in Maryland, Cape Palmas.
Zondag 7 februari, de dag dat Joseph Goelo gaat trouwen, helaas ik kan daar niet bij zijn.
Wij zijn in Harper voor de begrafenis van sis Beth.
Maar in gedachten en gebed ben ik bij hen, en hoop dat ze een geweldig mooie dag hebben.
Wij hebben een kerkdienst in de kathedraal, een mooie viering waarin ik, op een gegeven moment, wat emotioneel ben. Emotioneel, om het besef dat ik in Liberia ben, als Leken-missionaris, gewoon omdat ik hier mag zijn, dat ik mijn roeping en mijn hart gevolgd heb.
De preek gaat over, dat je niet op moet geven ook al lijkt het soms moeilijk of lijken dingen onmogelijk.
Here I am lord it is I lord, Ik ben geroepen hier te zijn, dus ik geef niet op.
Maandag is het de grote dag, alle voorbereidingen zijn getroffen voor de avondwake.
Nick en ik gaan naar het mortuarium, om Beth te wassen en aan te kleden. Als wij daar aankomen, is de begrafenis ondernemer er, en deze geeft aan dat wij niet naar binnen mogen. Er liggen meer mensen, de ruimte is erg klein en als laatste argument, het is niet gebruikelijk in deze cultuur, dat er anderen dan de begrafenis ondernemer zelf, een lichaam wassen en aankleden.
Dus wij kunnen vertrekken, zij zullen Beth aankleden en ik hoop dat zij haar ook wassen.
Een beetje teleurgesteld en aangedaan gaan wij terug naar huis en maken wij ons klaar voor de kerkdienst - avondwake.
Rond vijf uur gaan we, met een stuk of zes auto's, terug.naar het mortuarium om Beth op te halen.
Nick en ik gaan samen naar binnen, haar toe, om afscheid te nemen en te kijken of zij er mooi bij ligt, daarna sluiten wij haar kist.
In een stoet rijden we naar de kathedraal, de kist word op een erg onprofessionele manier gedragen wat ons (Nick en mij) op de lachspieren werkt.
De avondwake is mooi en helpt mij om goed afscheid te nemen van sis Beth.
Dinsdag is de uitvaart, ook hier gaat het er af en toe wat onprofessioneel aan toe.
Maar de dienst is prachtig, op het altaar staan een aartsbisschop, een bischop en ik denk 16 priesters.
Prachtig mooie dienst en ik ben enorm blij hierbij aanwezig te mogen zijn.
Beth is begraven en wij blijven achter maar het heeft ons dichtbij elkaar gebracht en dat koester ik.
Na de begrafenis gaan we allemaal naar het huis van de Bisschop waar we een heerlijke middag, samen hebben. Alle zusters, priesters, bischoppen en genodigden zijn aanwezig, tijdens een heerlijke lunch.
Nick en ik regelen dat de foto's en de video's op een memory stick komen en dat deze naar Amerika, naar Beth haar familie gestuurd kunnen worden.
Moe maar voldaan kom ik terug bij mijn logeeradres.
Morgen in alle vroegte zullen father Gary, Phillipe en Morris vertrekken richting Bomi, ze nemen de kustroute, deze is ongeveer 12 uur rijden in plaats van 20 uur.
Het plan was dat father Henry, George en ik hen zouden volgen, maar ik ben er nog niet helemaal klaar voor en father Henry wil graag het einde zien van het graf.
Dus wij besluiten om nog één dag langer te blijven en het graf af te zien, deze moet nog betegeld worden. Fijn om nog even hier te zijn, bij Nick en Moses.
Aswoensdag, ik ga, om zeven uur, naar de kerk om mijn askruisje te halen. Nick is er ook het is fijn om samen te zijn.
Na de kerkdienst gaan we nog even naar Beth, hier staan we om het graf, Moses, father Henry, Nick en ik, samen te bidden voor Beth en haar familie.
Fijn om zo met elkaar bezig te zijn en de verbondenheid te voelen met elkaar.
Father Gary, Phillipe en Morris zijn vertrokken, zij dachten dat wij hen zouden volgen, dus dit gaf verwarring.
De aartsbisschop en de bisschop gaven beide aan dat wij het graf af moeten maken en een laatste foto moeten nemen.
Nu vertrekken wij, waarschijnlijk vrijdag, als het graf betegeld is. George, father Henry en ik zijn het wel een beetje zat, er is niet veel te doen, als alleen maar kijken hoe iemand het werk afmaakt, en de verwarring die ontstaan is maakt alles een beetje anders.
De laatste dag in Harper, met Nick, Moses en de bisschop, eigenlijk willen wij helemaal geen afscheid van elkaar nemen maar ik moet naar Bomi, daar is mijn werk en mijn leven, het graf is bijna helemaal betegeld, dus zo goed als klaar, dus ons werk zit er op. George, father Henry en ik kunnen morgen vroeg vertrekken.
Wij nemen ook de kustroute, deze is vele malen korter en blijkt goed te zijn.
Dus we zijn benieuwd, de eerste keer voor father Henry en George om deze weg te rijden dus we zullen het mee gaan maken.
Maar tien tot twaalf uur is écht wel iets anders dan twintig uur en dus zeker de moeite waard om uit te proberen.

Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie.
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030 Creditnummer 2477
Ovv C.L.E. Janssen.
Voor Cristine Rose Taylor gebruik Creditnummer 2478.
Ovv C.Janssen (Cristine Taylor)

Lieve en warme groet,

Colinda, Maryland - Cape Palmas Liberia ♡