Colinda's Missie 55

27 april 2018 - Tubmanburg, Liberia

Lieve allemaal,

Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Er zijn veel activiteiten die mijn aandacht vragen. Het lijkt of mensen weten dat ik de zorg op me neem voor ondervoedde kinderen en baby's waarvan de moeder verdwenen of overleden is.
Het lijkt erop dat er elke keer meer jonge vrouwen bij me komen met hele schrijnende verhalen.
Maar ook de ouderen weten de weg naar de missie. Zij komen voor hulp, eten of medicatie.
Het lukt me nog steeds om iedereen te voorzien in hun zorgvraag, dit komt mede door jullie.
Jullie zorgen elke keer dat ik het financieel kan redden hulp te verlenen daar waar nodig is.
Soms zeg ik nee, omdat het gewoon weg onmogelijk is om iedereen te helpen.
Het liefst probeer ik jonge vrouwen te ondersteunen in het opzetten van een handeltje zodat zij niet afhankelijk van mij zijn, maar zichzelf kunnen helpen.
Handeltjes als olie kopen en verkopen, koekjes bakken en verkopen en of de spullen verkopen welke door mijn familie zijn gestuurd.
Er is alweer een lading onderweg dus als deze binnen is zal ik weer erg druk zijn met sorteren en proberen de spullen te verkopen.
Ik hoef me hier geen moment te vervelen, al zou ik een hele dag thuis zitten is het nog druk met bezoek en individuele hulp vragen.
Zoals ik al vaker geschreven heb, overlijden er enorm veel mensen om mij heen jonge mensen die ik ken uit het dorp. Maar ook mensen waarmee ik samen werk.
Zoals Austin, hij werkte al jaren samen met Father George in Massatin.
Hij hielp met alles mee en zorgde goed voor de mensen in het Lepradorp. Enige tijd geleden heeft hij waarschijnlijk een kleine hersenbloeding gehad, het leek beter met hem te gaan, maar helaas schijn bedriegt. Hij is overleden tijdens het werk in één van de dorpen rond Massatin. Het hele dorp en het dorp waar hij vandaan komt is in rouw.
Hij heeft veel voor de mensen om hem heen betekend, hij was een geweldig goed mens. Verdrietig allemaal, een enorm verlies voor de community en voor Father George zijn missiewerk.
Als we donderdag in Massatin aankomen ga ik bij zijn vrouw langs waar de familie bij elkaar is gekomen. Ze zijn in de rouw, komen bij elkaar en blijven bij elkaar tot dat Austin begraven word. De mannen zijn het graf aan het klaarmaken en de vrouwen zijn aan het koken. Ik heb het gevoel er niet helemaal bij te horen, een buitenstaander te zijn.
Het verdriet dat ik voel draag ik stilletjes in mijn hart heb het gevoel dat er geen ruimte is voor mijn verdriet.
Ook in Nederland zijn er mensen overleden, familie en vrienden, mensen die me dierbaar zijn. Ook hier ben ik niet bij en kan dit verdriet niet delen. Soms krijg ik te horen dat ik er niet bij ben en dat dat gemist word, belangrijke momenten die ik niet persoonlijk met mensen waar ik om geef kan delen op een manier die zij graag willen.
Deze gebeurtenissen maken mijn keuze voor het missionaire werk moeilijk.
Hoe langer je weg bent hoe moeilijker het wordt om verbinding te vinden met dierbaren in Nederland.
Relaties moeten sterk zijn om in elkaar te blijven geloven en dat de vriendschap waardevol is. Een eenzaam pad heb ik gekozen waarin ik veel mis van belangrijke momenten in het leven van mensen waar ik van hou. Iets dat mijn gevoel van eenzaamheid soms kan aanwakkeren, maar ik weet dat ik hier moet zijn, dit is mijn roeping waar ik gehoor aan geef. En over het algemeen ben ik tevreden met mijn keuze en het hier zijn. Maar dat wil niet zeggen dat het altijd makkelijk is, en dat ik soms graag over zou komen naar Nederland om naast de mensen daar te staan.
We hebben goede communicatie mogelijkheden maar dat is niet altijd voldoende om er voor die ander te zijn, daadwerkelijk deel uit te maken van een proces er "bij" te zijn.
Toch weet ik dat ik hier moet zijn, dit is mijn weg en mijn roeping mijn leven.
Een leven in Liberia een land met veel uitdagingen, maar het land waar ik mijn hart aan verloren heb.

Jullie kunnen mij blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030

Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten.
Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk.
Ovv C.L.E. Janssen.

Lieve en warme groet,

Colinda, Tubmanburg-Liberia ♡

3 Reacties

  1. Rolf:
    29 april 2018
    er bij zijn er zijn hier en daar in het hoofd en in het hart jij bent er
    Rolf
  2. Marion:
    1 mei 2018
    Ook al ben je er niet Colinda, jij zit voor altijd in mijn hart!!!
  3. Bouwe en Minke Rijpma:
    13 mei 2018
    Lieve Colinda, wat een openhartig verhaal. Goed, dat je je gevoelens deelt. Wij proberen je via mentale steun ( korte reactie op jouw Nieuwbrief) en af en toe met een kleine bijdrage ‘op de been’ te houden. Want je doet heel erg goed werk voor de mensen, die het zo hard nodig hebben. Wij hebben daar grote waardering voor.
    Goed nieuws: op 7 september gaan we je weer ontmoeten bij de bruiloft van Robin. Daar hebben we veel zin in. Hou je haaks, wij zullen aan je denken en tot begin september!
    Liefs vanMimke en Bouwe