Colinda's Missie 53

3 april 2018 - Tubmanburg, Liberia

Lieve allemaal,

Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Het is een tijdje geleden dat ik geschreven heb, dit komt doordat ik druk ben geweest met bezoek.
Marije Klaasen is hier geweest, ze heeft meer dan drie weken enorm veel werk verzet.
In Nederland heeft ze door middel van verschillende acties geld ingezameld voor ondersteuning in mijn missionaire werk.
Zo hebben we boodschappen gedaan voor dertig paaspakketten die verdeelt werden onder de ouderen in Tubmanburg en Gayahill, Bomi county.
Daarnaast hebben we eten gekocht, welke gekookt zou worden voor het geplande kinderfeestje, waar we ongeveer tweehonderd kinderen kunnen verwachten.
Alles werd in één dag gekocht, op het moment dat we de beschikking hadden over de pickup.
Naast alle spullen voor de verschillende activiteiten hadden we geld gekregen dat we konden besteden aan de bouw van de drie klas lokalen van de Eric Zinnah school. Hiervoor hebben we cement, dakplaten en plafondtegels gekocht Je kunt je voorstellen dat de auto afgeladen vol zat.
Nadat we alles thuis hadden uitgeladen zijn we begonnen met het klaarmaken van de dertig pakketten.
Je moet je voorstellen dat het boven de dertig graden was en de zon goed kon branden op onze huid, dus we hebben ons echt in het zweet gewerkt.
De eerste tien pakketten hebben we rond gedeeld in Tubmanburg.
We zijn met een organisatie (Sadaya/old folks) op pad geweest die zich inzet voor ouderen in Tubmanburg. Zij gaan actief op zoek naar mensen die alleen wonen en weinig sociale contacten hebben, of bijna niet meer zelfstandig kunnen wonen. Met hen hebben we mensen thuis bezocht, en deze mensen die werkelijk niets hebben, op de lijst voor een paas pakket gezet.
Een intensieve dag met veel emotionele ontmoetingen, maar ook een fijne dag, een dag waarin ik me weer bewust ben van mijn roeping.
De Eric Zinnah school had ons uitgenodigd voor een programma.
Zij willen dat Marije hun sponsor word en in de toekomst meer voor hen kan doen.
We werden binnen gehaald door de kinderen van de school met zang en dans. Daarna werden we vermaakt met allerlei dans, zang en speeches een heel bijzondere dag waarin we regelmatig tot tranen toe bewogen zijn geweest.
Op deze momenten ben ik zo ontzettend blij dat ik hier mag zijn, dat dit mijn werk is en dat ik hier gewoon ben.
Donderdags zijn we naar Massatin geweest daar hebben we Mommaluv verspreid en baby voeding uitgedeeld aan de vijf ondervoedde kinderen die ik op dit moment ondersteun.
Twee moeders en hun twee kinderen zijn met ons mee naar Tubmanburg gegaan, zodat zij vrijdag naar de zusters van moeder Theresa gebracht konden worden. De twee kinderen zijn ondervoed en we hopen dat zij door de zorg van de zusters aan kunnen sterken.
We hadden verjaardagen en afspraken in de stad. Helaas heb ik geen plek om te overnachten, dus moesten we elke keer op en neer reizen. Van Tubmanburg naar Monrovia is niet erg ver, maar de weg is ontzettend slecht en het verkeer vaak erg hectisch.
Dit maakt het zijn hier soms erg vermoeiend.
Zoals ik al schreef, we hebben verjaardagen en feestjes zoals ook de verjaardag van Marije welke we gezellig thuis hebben gevierd. Woensdag 14 maart is het decoration day wat betekent dat Liberianen de graven, van overleden familieleden, schoon maken en weer mooi maken.
En op15 maart is het de verjaardag van JJ Roberts de eerste president van Liberia. Dit werd ook gevierd.
Wij hebben heerlijk genoten van zon, strand en zee en van al het feest gedruis, Liberianen weten te feesten.
Het weekend staat in het teken van het kinderfeestje, helaas loopt de hele planning in het honderd en vieren we feest met zo'n 50 uitgelaten kinderen in plaats van de tweehonderd die we hadden verwacht.
Ondanks de teleurstelling dat onze ideeën niet helemaal tot uitwerking zijn gekomen hebben deze 50 kinderen, en wij ook, een fantastische dag gehad. Heel erg leuk.
Maandag gaan we wederom naar Monrovia waar we Father Paul Folly ontmoeten een spirituele man die zich werkelijk inzet voor de minder bedeelden in Liberia.
Omdat het kinderfeestje een beetje uitgelopen was op een teleurstelling, dit kwam vooral omdat we niet meer mochten koken., hadden we allerlei benodigdheden over die we konden gebruiken om eten te koken voor mensen met een verslaving.
We maken een afspraak met Father Paul om woensdag jolof Rice te koken en deze uit te delen bij een begraafplaats, bij VOA-1 junction, een plek waar de veel jonge mensen verblijven die verslaafd zijn aan drugs.
Dinsdag gaan we naar Gayahill waar veel mensen zich al verzameld hebben in de town hall. Hier in Gayahill zijn alle paaspakketten uitgedeeld en werd er gegeten en gedronken, ook dit was een speciale dag.
Woensdag vertrekken we vroeg naar de stad om de dames van St. Gabriël te helpen met koken.
Een grote pan staat op het houtskoolvuur te pruttelen met de jolof Rice die gekookt word voor de mensen met een verslaving.
Een geweldige dag. We kwamen aan op een plek waar de mensen zich verzamelt hadden onder een paar bomen dus fijn in de schaduw
We werden voorgesteld en we werden welkom geheten door middel van zang. De mensen deelden hun verhalen, zorgen en wensen met ons wat mij meer enthousiast maakt over het idee werkelijk iets voor mensen met een verslaving op te gaan zetten in Liberia.

Er zijn meer dan 50.000 drugsverslaafden in Liberia
Tijdens de oorlog heeft Charles Taylor veel jonge jongens aan drugs geholpen. Hij heeft deze jongens drugs gegeven zodat ze geen angst zouden kennen. Daarna gaf hij ze geweren zodat ze voor hem konden vechten.
Deze jonge jongens zijn nu in de dertig en velen leven in sloppenwijken en zijn nog steeds aan de drugs.
Er is geen rehabilitatie voor deze mensen Geen alternatief, geen zorg, maar ook geen begrip
Veel van deze mensen veroorzaken overlast in de gemeenschap vaak doordat ze inbreken of mensen overvallen. Ze kennen geen angst en hebben geen last van hun geweten dit is er tijdens de oorlog uitgehaald.
Ze jagen achter drugs aan om te scoren zodat ze kunnen vergeten.
Dus een rehabilitatie ruimte zou geweldig zijn.
Iets waar ik jullie zeker nog meer over ga vertellen in de toekomst.
Donderdag gaan we nogmaals naar Massatin waar we Mommaluv verspreiden en baby voeding voor drie ondervoedde kinderen.
De twee moeders, die naar de zusters zijn gebracht, zijn na drie dagen weer vertrokken en terug gekomen naar Massatin.
Zij hielden het voor gezien, ondanks het feit dat hun kinderen goed reageerden op de behandeling.
Zij hebben ervoor gekozen geen hulp meer te krijgen in welke vorm dan ook.
Heel verdrietig, maar je kunt mensen niet forceren.
Vrijdag komen alle vrienden thuis om afscheid te nemen van Marije, vandaag vertrekt zij weer naar Nederland waar ze hopelijk nog vaak aan ons denkt en zich met veel enthousiasme blijft inzetten voor de mensen hier.
Marije Klaasen bedankt voor je bezoek je support en je liefde die je ons hebt gegeven deze afgelopen weken.
Wij zullen je missen, hopelijk niet voor lang ....

Jullie kunnen mij blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030


Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten.
Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk.
Ovv C.L.E. Janssen.

Lieve en warme groet,

Colinda, Tubmanburg-Liberia ♡
Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s