Colinda 's missie 48

29 juni 2017 - Tubmanburg, Liberia

Lieve allemaal,

Weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Na een geweldige tijd in Nederland ben ik terug in Tubmanburg, Bomi county.
Het was heerlijk om zes weken te genieten van familie, vrienden en heerlijk eten. Jullie hebben mij verwend, ik voelde me overgewaardeerd en ben super blij met jullie om mij heen.
Helaas heb ik niet iedereen gezien of gesproken, maar ik hoop dat dit een volgende keer wel lukt.
Het is ontzettend fijn om te weten en te voelen dat ik zo'n groot netwerk achter mij heb staan. Mensen die mij ondersteunen in mijn werk maar ook in mijn zijn. Mensen die van me houden en er voor me zijn, me begrijpen en waarderen.
Bedankt allemaal voor jullie vriendschap en ondersteuning in welke vorm dan ook, zonder jullie kan ik mijn missionairetaak, hier in Liberia, niet vervullen.

Het is ontzettend fijn om weer thuis te zijn en iedereen terug te zien.
Het welkom is warm, iedereen heeft me gemist en is blij dat ik weer terug ben, en ik moet toegeven dat ik deze geweldig, lieve mensen ook gemist heb, en super blij ben dat ik thuis ben, terug in Liberia.
Liberia één van de armste landen in de wereld waar overleven een dagelijks goed is.
Tijdens mijn verlof zijn er verschillende mensen overleden waaronder de kleine Varney.
Varney was grieperig, koorts en overgeven waardoor hij binnen drie dagen is overleden aan de gevolgen van uitdroging.
Er zijn vaak geen medicijnen te verkrijgen en de medische zorg laat te wensen over.
Het lijkt of alles slechter gaat, mensen lijden elke dag.
Sinds ik terug ben is er elke dag wel iemand overleden die ik gekend heb of die in de buurt heeft gewoond. Vreselijk.
Het raakt me en maakt me erg verdrietig en geeft me een gevoel van machteloosheid.
Maar goed er gebeuren ook mooie dingen die me vreugde geven.
Bijna alle Mommaluv-vrouwen zijn bevallen, dus tijd om pakketten samen te stellen, welke binnenkort uitgedeeld kunnen worden. Dit is altijd ontzettend leuk om te doen.
Daarnaast gaat het geweldig goed met Jerome en Jeremiah (Jerry), de tweeling is flink gegroeid en het gaat hartstikke goed met hen.
Dankzij alle donaties heb ik, SMA-1 melk kunnen kopen, welke elke week door Bindu is gegeven.
Super fijn om deze twee kanjers zo terug te zien.
Het huisje van Booker en Zainab is bijna klaar.
JK heeft mij beloofd, dat zij er eind van deze maand in kunnen, dus daar vertrouw ik op, dan kunnen wij ons serieus bezig gaan houden met het gehandicapten project.
Op 24 juni komt het team van plastische chirurgen weer naar Bomi, dus Musu is weer aangemeld en het geld voor haar transport naar Tubmanburg is betaald.
Dus nu hopen dat ze haar kunnen helpen.
Binnen de kerk hebben we een groep JPIC
(Justice Peace Integrety of Creation), hier ben ik actief bij betrokken in verband met het recycling project.
Nu hebben wij afgesproken om wekelijks, naar de gevangenis en het ziekenhuis te gaan, om met mensen te praten en te bidden. Tijdens mijn eerste bezoek aan de gevangenen kwam ik erachter dat zij druk bezig zijn met plastic.
Zij maken, van gebruikt plastic, armbanden en andere leuke dingen.
Interessant, en voor mij natuurlijk een nieuwe uitdaging.
Afgesproken dat ik ga kijken of ik hen kan ondersteunen in dit project.
Ondersteunen door middel van materialen en verkoop van producten, hopelijk zijn zij serieus en gemotiveerd, om hier een leuk project van te maken.
Het lijkt mij geweldig leuk om hier mee aan het werk te kunnen gaan.

Nieuwe uitdagingen, nieuwe ontwikkelingen een nieuw begin.
Fijn om terug te zijn vol hernieuwde energie en ideeën.

In Gayahills staan de vrouwen mij op te wachten, ze hebben me gemist en heten mij welkom met zang en dans. Zo ontzettend mooi en hartverwarmend, het doet me goed om te weten dat deze mensen mij waarderen.
Ook in Massatin staan de patiënten in de rij om me een knuffel te geven en welkom te heten.
De moeder van Varney vertelde mij dat Varney, na kort ziek te zijn geweest, drie weken geleden overleden is.
Ontzettend verdrietig.
Toen ik haar vroeg om samen naar het graf te gaan, gaf zij aan dat zij daar niet heen mag.
Vreemd, dacht ik, maar het blijkt dat de vrouwen het eerste jaar niet bij de begraafplaats van hun overleden kindje mogen komen.
Dus ik kan niets anders dan dit accepteren, moeilijk om te begrijpen vind ik dit wel. Ze kunnen/willen mij ook niet echt de reden uitleggen, het is traditie, waar wij vrouwen niets van hoeven te begrijpen.
In Jennebrown, ga ik met Segou, naar een te vroeg geboren tweeling welke naar het ziekenhuis moeten voor behandeling (Couveuse).
Als we er zijn, een donker hutje welke is opgewarmd door een houtskool potje, liggen er twee ontzettend kleine baby's op het bed.
De moeder wordt gevraagd om haar, en de kinderen klaar te maken voor vertrek, naar Tubmanburg.
Als ik in de auto zit en onderweg wil naar Famatta, zegt Segou laat maar, ze zijn overleden.
Eerst dacht ik, dat naast Varney, Famatta ook overleden was dus dit greep mij aan.
Hij vertelde me, dat de grootmoeder, bij het verlaten van het huisje van de tweeling, zei dat de beide kinderen overleden zijn.
Dit wilde ik wel bevestigd zien, dus ben ik terug gegaan naar het huisje en zag dat beide baby's overleden waren, heel triest. Weer een nieuwe confrontatie met het feit dat de zorg hier zo ontzettend slecht is. Dat als je in de bush leeft het echt overleven is.
Hieruit blijkt dat mijn missionairetaak nog lang niet vervult is.
Tijdens mijn verlof hebben mensen aangegeven dat zij op bezoek willen komen, leuk om te merken dat mensen geïnteresseerd zijn in mijn werk en mijn leven hier in Liberia.
Mijn eerste bezoek komt al op 7 juli dus dat is erg snel.
Dus nu voorbereidingen treffen en mensen op de hoogte stellen.
Leuk allemaal, dat ik straks mijn werk en mijn leven kan delen, met iemand uit Nederland.
Op 1 juli word Francis, priester gewijd, hier zal ik bij aanwezig zijn. Dus 30 juni vlieg ik naar Maryland, Harper om me op te maken voor deze gebeurtenis.
Het lijkt me enorm bijzonder om hierbij aanwezig te zijn.
Dus ik houd jullie op de hoogte en zal foto's met jullie delen.

Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030


Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten.
Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk.
Ovv C.L.E. Janssen.

Lieve en warme groet,

Colinda, Tubmanburg-Liberia ♡

Foto’s