Colinda 's missie 47
28 april 2017 - Tubmanburg, Liberia
Lieve allemaal,
Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Druk, druk, druk met organiseren en afronden.
Mensen vooruit helpen, en bespreken wat ze nodig hebben tijdens mijn verlof.
Soms is het erg frustrerend, vooral omdat niet alles gaat zoals ik graag zou willen.
Mensen werken soms absoluut niet mee en begrijpen mijn "stress" die daaruit voort komt niet.
Maar er gebeuren ook hele mooie dingen.
Een vriendin van mij, hier in Liberia, heeft met de eigenaar van een grote supermarkt gesproken over Jerome en Jerry. Hij was geraakt door haar verhaal en heeft één doos SMA-1 melk gedoneerd en één doos luiers (wegwerp).
Mijn vriendin heeft één doos SMA-1 melk geschonken en zelf heb ik er ook één betaald.
Drie dozen SMA-1 melk kon ik ophalen in Monrovia, iets waar ik super blij mee ben. Dus voorlopig is er een voorraad melk voor de jongens, ze hebben nu genoeg voor de komende weken, dus ook tijdens mijn verlof.
Toen ik de melk had opgehaald moest ik naar de supermarkt om de luiers op te halen.
Daar sprak ik Danny, welke mijn verhaal had gehoord.
Toen ik Danny vertelde over de tweeling en het moment dat ik hen in mijn hart sloot, kreeg hij tranen in zijn ogen.
Hij zei dat hij mij elke maand een doos luiers schenkt en na zes maanden zal hij ook babyvoeding doneren.
Toen hij mij dit vertelde kreeg ik tranen in mijn ogen en wist dat God aan mijn zijde staat, om deze tweeling te kunnen blijven ondersteunen waar nodig.
Super blij met al deze giften ben ik terug naar huis gegaan.
Op 5 april hebben we een kerkdienst ter gelegenheid van de opening van de kliniek.
St. Luke Clinic zal binnenkort weer open gaan.
De kliniek, op de katholieke compound, is sinds de Ebolacrisis gesloten. Ze hebben de kliniek gesloten, omdat ze bang waren dat de schoolkinderen, of de mensen van de missie besmet zouden raken.
Voor de Ebolacrisis, is de katholieke compound altijd open geweest.
Tijdens de crisis hebben ze er een hek omheen gezet om de mensen die op de missie compound leven, veilig te stellen.
Maar gelukkig, dit is verleden tijd en dus nu kunnen ze de kliniek met een gerust hart weer openen.
Via het katholieke secretariaat hebben ze medicatie geleverd gekregen en andere benodigdheden.
Het was een mooi, en voor velen een emotioneel moment.
De mensen uit Tubmanburg zijn enthousiast en super blij dat de kliniek weer open gaat.
Dinsdag heb ik met de oudere mensen van Gayahill afgesproken om een afscheidsfeestje/etentje te organiseren.
Voor dit etentje had ik allerlei lekkers gekocht welke zij dinsdag klaar zouden maken.
Toen ik dinsdag in Gayahill aankwam was het er erg druk.
Edwin Konah, de catechist, had iedereen verteld dat ik met verlof ga.
Dus Mommaluv-moeders, alle vrouwen groepen en alle andere mensen waar ik mee gewerkt heb het afgelopen jaar, waren naar Gayahill gekomen om afscheid te nemen.
Dit raakte mij enorm, emotioneel door alle liefde en aandacht die ze voor me hebben en de dankbaarheid voor alles wat we het afgelopen jaar bereikt hebben.
Ze hebben me verwend met allerlei lekkere vruchten en twee kippen.
Ook gaven ze mij een mooie jurk, allemaal om aan te geven hoe dankbaar zij zijn voor het activiteitencentrum.
Het was overweldigend, erg emotioneel, maar ook fijn om te weten dat je gewaardeerd wordt in het werk wat je doet.
Het is nu aftellen naar mijn verlof, aftellen en alles afronden zodat ik met een gerust hart de deur kan sluiten.
Gelukkig heb ik fijne mensen om mij heen, die er voor zorgen dat Lucky, Poes en Kitty goed verzorgd worden.
Ook weet ik dat er zorg voor de tuin en het naaiatelier is. Zorg voor alles wat ik opgebouwd heb sinds mijn komst.
Anderhalf jaar zijn in Liberia, laat me terug kijken op een bewogen, intensieve maar vooral prachtige tijd.
In deze periode heb ik mijn leven hier vorm gegeven, veel lieve mensen om me heen verzameld, welke me ondersteunen en als familie voor me zorgen.
Een mooi leven en geweldig werk, wat ik nu achter laat voor verlof naar Nederland.
Nederland waar ik mijn familie en vrienden weer ga ontmoeten, organisaties ga bezoeken waar ik hopelijk sponsors vind die mij in mijn werk in Liberia kunnen ondersteunen.
Het zal een drukke en intensieve periode worden, maar ik zie er naar uit.
Dus lieve allemaal, ik zou zeggen tot gauw in Nederland.
Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030
Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten.
Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk.
Ovv C.L.E. Janssen.
Lieve en warme groet,
Colinda, Tubmanburg-Liberia ?
Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Druk, druk, druk met organiseren en afronden.
Mensen vooruit helpen, en bespreken wat ze nodig hebben tijdens mijn verlof.
Soms is het erg frustrerend, vooral omdat niet alles gaat zoals ik graag zou willen.
Mensen werken soms absoluut niet mee en begrijpen mijn "stress" die daaruit voort komt niet.
Maar er gebeuren ook hele mooie dingen.
Een vriendin van mij, hier in Liberia, heeft met de eigenaar van een grote supermarkt gesproken over Jerome en Jerry. Hij was geraakt door haar verhaal en heeft één doos SMA-1 melk gedoneerd en één doos luiers (wegwerp).
Mijn vriendin heeft één doos SMA-1 melk geschonken en zelf heb ik er ook één betaald.
Drie dozen SMA-1 melk kon ik ophalen in Monrovia, iets waar ik super blij mee ben. Dus voorlopig is er een voorraad melk voor de jongens, ze hebben nu genoeg voor de komende weken, dus ook tijdens mijn verlof.
Toen ik de melk had opgehaald moest ik naar de supermarkt om de luiers op te halen.
Daar sprak ik Danny, welke mijn verhaal had gehoord.
Toen ik Danny vertelde over de tweeling en het moment dat ik hen in mijn hart sloot, kreeg hij tranen in zijn ogen.
Hij zei dat hij mij elke maand een doos luiers schenkt en na zes maanden zal hij ook babyvoeding doneren.
Toen hij mij dit vertelde kreeg ik tranen in mijn ogen en wist dat God aan mijn zijde staat, om deze tweeling te kunnen blijven ondersteunen waar nodig.
Super blij met al deze giften ben ik terug naar huis gegaan.
Op 5 april hebben we een kerkdienst ter gelegenheid van de opening van de kliniek.
St. Luke Clinic zal binnenkort weer open gaan.
De kliniek, op de katholieke compound, is sinds de Ebolacrisis gesloten. Ze hebben de kliniek gesloten, omdat ze bang waren dat de schoolkinderen, of de mensen van de missie besmet zouden raken.
Voor de Ebolacrisis, is de katholieke compound altijd open geweest.
Tijdens de crisis hebben ze er een hek omheen gezet om de mensen die op de missie compound leven, veilig te stellen.
Maar gelukkig, dit is verleden tijd en dus nu kunnen ze de kliniek met een gerust hart weer openen.
Via het katholieke secretariaat hebben ze medicatie geleverd gekregen en andere benodigdheden.
Het was een mooi, en voor velen een emotioneel moment.
De mensen uit Tubmanburg zijn enthousiast en super blij dat de kliniek weer open gaat.
Dinsdag heb ik met de oudere mensen van Gayahill afgesproken om een afscheidsfeestje/etentje te organiseren.
Voor dit etentje had ik allerlei lekkers gekocht welke zij dinsdag klaar zouden maken.
Toen ik dinsdag in Gayahill aankwam was het er erg druk.
Edwin Konah, de catechist, had iedereen verteld dat ik met verlof ga.
Dus Mommaluv-moeders, alle vrouwen groepen en alle andere mensen waar ik mee gewerkt heb het afgelopen jaar, waren naar Gayahill gekomen om afscheid te nemen.
Dit raakte mij enorm, emotioneel door alle liefde en aandacht die ze voor me hebben en de dankbaarheid voor alles wat we het afgelopen jaar bereikt hebben.
Ze hebben me verwend met allerlei lekkere vruchten en twee kippen.
Ook gaven ze mij een mooie jurk, allemaal om aan te geven hoe dankbaar zij zijn voor het activiteitencentrum.
Het was overweldigend, erg emotioneel, maar ook fijn om te weten dat je gewaardeerd wordt in het werk wat je doet.
Het is nu aftellen naar mijn verlof, aftellen en alles afronden zodat ik met een gerust hart de deur kan sluiten.
Gelukkig heb ik fijne mensen om mij heen, die er voor zorgen dat Lucky, Poes en Kitty goed verzorgd worden.
Ook weet ik dat er zorg voor de tuin en het naaiatelier is. Zorg voor alles wat ik opgebouwd heb sinds mijn komst.
Anderhalf jaar zijn in Liberia, laat me terug kijken op een bewogen, intensieve maar vooral prachtige tijd.
In deze periode heb ik mijn leven hier vorm gegeven, veel lieve mensen om me heen verzameld, welke me ondersteunen en als familie voor me zorgen.
Een mooi leven en geweldig werk, wat ik nu achter laat voor verlof naar Nederland.
Nederland waar ik mijn familie en vrienden weer ga ontmoeten, organisaties ga bezoeken waar ik hopelijk sponsors vind die mij in mijn werk in Liberia kunnen ondersteunen.
Het zal een drukke en intensieve periode worden, maar ik zie er naar uit.
Dus lieve allemaal, ik zou zeggen tot gauw in Nederland.
Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030
Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten.
Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk.
Ovv C.L.E. Janssen.
Lieve en warme groet,
Colinda, Tubmanburg-Liberia ?
Na een bewogen week even een rustmoment om jouw wederom mooie warme verhaal te lezen Wat heerlijk dat je zulke fijne lieve mensen om je heen verzamelt hebt Dit ook zodat je met een gerust hart naar Nederland kon komen Anderhalf jaar hebben wij jouw warmte moeten missen Ik kijk dan ook erg naar je uit moppie Liefs en een hele dikke knuffel en tot gauw ❤❤