Colinda 's missie 44

17 maart 2017 - Tubmanburg, Liberia

Lieve allemaal,

Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Gelukkig gaat het wat beter met de dollar koers, zodat het leven weer wat aangenamer wordt voor de mensen om mij heen.
Helaas zijn de koekjes nog te duur, dus is er is nog geen business voor Siaka.
We blijven positief, deze mensen laten zich niet zo snel uit het veld slaan, zij hebben voor hetere vuren gestaan. Dat is het mooie van het werken hier in Liberia, waar ik elke dag geconfronteerd wordt met de kracht van mensen die weinig tot niets hebben, maar positief in het leven staan.
Soms hebben mensen dagen niets te eten, maar je hoort hen nauwelijks klagen, over het algemeen zijn ze erg positief en danken God voor het leven.
We zitten in de vasten periode, woensdag 1 maart was het Aswoensdag, het begin van veertig dagen vasten en het halen van een askruisje.
Veertig dagen waarin we op weg gaan naar de Pasen.
Elke vrijdag is er in de kerk The way of the cross. Hier bereiden we ons voor op Goede vrijdag, dan zullen wij in Tubmanburg de kruisweg lopen en uitbeelden.
Één van de kinderen van de Oscar Romero school for the deaf zal Jezus spelen. Het is een bijzondere tijd, een tijd van vasten, bezinning en reflectie.
Het is mooi om dit samen met de katholieke community te vieren. Ook is het een tijd van vergeving en opnieuw beginnen. Dat klinkt verrijkend, tijd om oude ruzies en of misverstanden op te lossen en elkaar te vergeven om opnieuw te kunnen beginnen. Een mooie periode, waarin we inspelen op wat nodig is in de kerk en de CWO.
Zes vrouwen, uit de CWO, zijn bij mij gekomen en hebben zich aangemeld voor het schoolprogramma, vrouwen die willen leren lezen en schrijven.
Never late to learn!
Dus moet ik nu serieus bezig gaan met ons klaslokaal, en het benodigde lesmateriaal.
Het werken gaat gestaag door, er zijn ontzettend veel zorgvragen van de mensen om me heen.
Ook komen er regelmatig Mommaluv-vrouwen bij mij thuis, die in december een "Kerstpakket" hebben mogen ontvangen, om hun New born baby te laten zien, of om ondersteuning te vragen omdat het leven met een nieuwe baby moeilijk is. Vaak zijn er Mommaluv-moeders die te weinig borstvoeding produceren waardoor de baby ondervoed raakt, of niet ontvangt wat deze nodig heeft, extra lijden wat ik niet altijd kan oplossen.
Ter ondersteuning geef ik hen rijst en olie om in ieder geval iets te hebben waar ze energie van krijgen. Kracht om hun baby te geven wat deze nodig heeft om gezond te blijven. Maar het blijft lastig om deze vrouwen te zien lijden, wetende dat zij geen ondersteuning van familie of vrienden ontvangen. Ook is het moeilijk om aan te geven dat Mommaluv eenmalig is, dat zij niet kunnen blijven komen om iets van mij te vragen, dat zij zichzelf moeten voorzien in wat zij nodig hebben.

Maar ook komen de Mommaluv-moeders bij mij, om mij te herinneren dat zij nog niets hebben ontvangen en dus wachten op een Mommaluv kraampakket.
Dus met andere woorden; Met Mommaluv ben ik dagelijks druk, wel heel erg leuk om te doen en het geeft enorm veel voldoening om deze jonge moeders te kunnen ondersteunen.
Mensen met oogproblemen breng ik naar een oog-kliniek, kinderen die zwaar ondervoed zijn breng ik naar de sisters of Charity om aan te sterken.
De mensen die niets te eten hebben, en geen support uit hun omgeving ontvangen, blijven komen voor ondersteuning.
Hen ondersteun ik met wat rijst en olie, om in ieder geval een paar dagen iets te eten te hebben.
Sando (de tailor) is serieus aan het werk zodat hij spullen klaar heeft, voor mij, om mee te nemen naar Nederland.
Ja, jullie lezen het goed, voor mij, om mee te nemen naar Nederland.
In overleg met de SMA heb ik mijn ticket geboekt.
Het is bijna anderhalf jaar geleden dat ik afscheid heb genomen van Nederland, en dus is het tijd voor mijn verlof.
Eind april kom ik voor zes weken naar Nederland.
Tijdens mijn verlof zal ik erg druk zijn met het bezoeken van organisaties die mij zouden kunnen ondersteunen in mijn werk hier in Liberia.
Het geeft me enorm veel energie, te weten wat ik wil doen als ik terug kom in Liberia en dus weet welke organisaties ik wil bezoeken.
Het eerste jaar, was een jaar van observeren, een leven opbouwen en uit te zoeken waar de mensen behoefte aan hebben, en waar ik als leken-missionaris, nodig ben.
Nu ik terug ga naar Nederland weet ik wat ik moet vragen, waar ik mijn projecten kan voorleggen en mijn ideeën kan uitspreken.
Ook merk ik dat het fijn is om familie en vrienden weer te gaan zien, en dat ik hen gemist heb.
Dus de komende weken zal ik me voorbereiden op mijn verlof.
Hier de dingen afronden en de mensen helpen, de periode dat ik afwezig ben, te overbruggen.
Het is een drukke periode, veel plannen en organiseren. Hopelijk lukt alles, zoals ik het in gedachten heb, en kan ik met een gerust hart vertrekken naar Nederland.
Natuurlijk heb ik het volste vertrouwen in de mensen om mij heen, zij zullen, samen met mij, zorgen voor een goede afronding, zodat we straks goed kunnen beginnen.
Het voelt goed om zo bezig te zijn, samen met de mensen nieuwe plannen maken voor na mijn verlof. Hopelijk met enkele sponsoren, die achter ons staan en in ons geloven.
Het belangrijkste is dat ik geloof in wat ik doe, en er van overtuigd ben dat het bezoeken, van de verschillende organisaties, tijdens mijn verlof, zijn vruchten zal afwerpen.

Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030


Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten.
Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk.
Ovv C.L.E. Janssen.

Lieve en warme groet,

Colinda, Liberia ♡

Foto’s

1 Reactie

  1. Marion:
    17 maart 2017
    XXX