Colinda 's missie 42

24 februari 2017 - Tubmanburg, Liberia

Lieve allemaal,

Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in West Afrika.
Vanaf 1 februari ben ik in Siërra Leone, om de drie SMA fathers, die daar aan het werk zijn, te bezoeken.
De reis begon in het oosten van Siërra Leone waar ik de grens over ben gegaan, vanuit Lofa county.
De grens overgang was eigenlijk niet meer dan een hutje in de middle of nowhere, stoffig en erg kneuterig.
Als we in Sierra Leone zijn reizen we het halve land door, om uiteindelijk, na tien uur, in Kwama aan te komen, waar de fathers wonen.
Mijn eerste indruk is erg goed, ik ben super blij om hier te mogen zijn.
De fathers zijn ontzettend aardig en verwelkomen mij op een hartverwarmende manier. Tijdens de reis hebben we erg veel lol, father Francis en Valery hebben enorm veel humor, dus we lachen veel, heerlijk!
Op 2 februari gaan we naar Freetown waar we verwacht worden in de cathedral.
Alle religieuzen tekenen vandaag hun gelofte, dit word gevierd in de cathedral in Freetown onder begeleiding van de bisschop. Erg bijzonder om hierbij aanwezig te mogen zijn.
In deze cathedral is een gedenksteen in de muur geplaatst waarop staat:
Ter herinnering aan de bisschop Marion Bresillac S.M.A. 1813-1859

De eerste vicar apostolic of Siërra Leone Founder of the Society of African missions died at Freetown 25th June 1859
May he rest in peace.

Marion Brésillac: Op acht december 1856 droeg Mgr. Melchior de Marion Brésillac zijn missionaire onderneming op aan Maria. Vanaf die dag was de Sociëteit voor Afrikaanse Missiën (SMA) een feit en kon de missie vanuit Frankrijk naar Afrika georganiseerd worden. De stichter zelf zou echter nooit aan het werk gaan in zijn beloofde land, zes weken na zijn aankomst in 1859 stierf hij in Siërra Leone aan gele koorts.
Mgr. Melchior de Marion Brésillac wordt geboren in 1813 in het zuiden van Frankrijk.
Hij is de oudste van vijf kinderen, van een adellijke familie.
Melchior volgt het seminarie te Carcassone en wordt in 1838 tot priester gewijd. Hij wordt benoemd in India, en vertrekt in 1842 per boot vanuit Frankrijk naar India. Als missionaris en bisschop te India (1846 -1855) krijgt Melchior het moeilijk met het kastesysteem en de aansluiting van de "onaanraakbare mensen".
Hoe kan hij dit begrijpen in het licht van de Christelijke boodschap waarin alle mensen gelijk zijn?
Een tweede moeilijkheid is zijn vooruitstrevende idee over een eigen inlandse Indiase geestelijkheid.
Het verbeteren van de leefomstandigheden van de Indiërs zal beter mogelijk zijn met een zelfstandige Indiase geestelijkheid. Maar daaraan is de kerk in die koloniale tijd nog niet toe.
En Melchior worstelt in eenzaamheid: wat kan en mag hij wel doen? En wat niet?
Heldere richtlijnen in de Indiase wereld waarin Melchior werkt, zijn er niet. Missionaris/Bisschop De Brésillac wordt ziek van vertwijfeling over wat wel en niet in naam van Rome mag. Helaas, in plaats van een helder antwoord op Melchior zijn vragen te geven, kiest Rome de voorzichtige aanpak en spreekt zich niet uit over de complexe problematiek van kaste en riten
Melchior aarzelt en in 1855 vraagt hij ontslag aan.
Als Melchior in 1855 zijn ontslag van Rome krijgt en zijn post in India verlaat, is hij jong en in de kracht van zijn leven.
Hij wil geen bisschop maar wél missionaris zijn.
Hij stelt niet langer de kerk centraal, maar Melchior kiest voor de mensen.
Met name mensen die het meest verlaten zijn .
'Missionaris zijn vanuit de grond van mijn hart!' Noteert hij met nieuwe geestdrift in zijn dagboek. Samen met twee compagnons ontwerpt hij een plan om naar Afrika te gaan, een dan nog nauwelijks door de missie ontgonnen continent.
Op 8 december 1856 sticht Melchior de Sociëteit voor Afrikaanse Missiën te Lyon. In de basiliek van 'Notre Dame de Fourvière' draagt hij de missionaire onderneming SMA op aan Maria.
Drie jaar later vertrekt Melchior naar het land van zijn dromen.
Melchior zal echter nooit werken in zijn beloofde land. Zes weken na aankomst, in Freetown Siërra Leone, sterft hij aan gele koorts.
Met de twee belangrijkste missionaire statements van de Brésillac: 'ga naar de meest verlaten mensen' en sticht de kerk met eigen inlandse priesters', groeit de Sociëteit en vestigt zich in achtentwintig landen.
Rond de jaren vijftig wordt de kerk in West Afrika zelfstandig, en wordt de verantwoordelijkheid vanuit missionaire handen overgedragen naar de Afrikaanse geestelijkheid.
Het doel van Melchior, om inlandse geestelijkheid te organiseren, is bereikt.
De missie om te gaan naar de meest verlaten mensen vraagt daarintegen nog altijd om nieuwe missionarissen.
En daar sta ik nu, In Freetown onder de gedenksteen van onze Founder, als SMA leken-missionaris, dankbaar en een gevoel van trots overspoelen mij.
Heel bijzonder om hier te zijn, de plek waar onze Founder begonnen is aan zijn missie en waar hij helaas ook gestorven is.
Vanaf de weg, voordat we de stad binnen reden hadden de fathers mij al gewezen op het graf, waar Melchior de Brésillac begraven ligt. Eén deze dagen, zal ik terug gaan naar Freetown om een bezoek te brengen aan het graf.
Van tevoren had ik niet kunnen bedenken dat dit zoveel indruk op mij zou maken, trots om in de voetsporen van onze founder te treden en de missie blijvend vorm te geven.
De drie paters hier, hebben alle drie hun eigen invulling van hun missie.
Father David houdt zich bezig met Education, hij doet veel in de katholieke school niet ver van het huis waar ze wonen.
Father Valery houdt zich bezig met een project waar ze allerlei activiteiten aanbieden zoals computerclass, tailoring en carpentry. Father Valery geeft de mensen les in het omgaan met de computer, erg leuk om mee te maken.
En father Francis houdt zich bezig met bouwen, bouwen van een kerk en een shrine.
Father Valery en Francis hebben veel goeds gedaan tijdens de uitbraak van het Ebola virus.
Zij hebben patiënten opgevangen, vervoerd en verzorgd.
Tijdens de Ebola crisis zijn de ouders van zeven kinderen overleden, en er was niemand die de zorg voor deze kinderen wou overnemen.
Dus hebben de fathers deze zorg op zich genomen.
De kinderen wonen nu, samen met een echtpaar, in het oude huis van de paters.
Deze kinderen waren verschopt en verstoten uit de community.
Nu hebben ze weer een "gezinsleven" en gaan naar school.
Samen met deze zeven kinderen start ik het recycling project op.
Misschien, gedurende het regenseizoen, kan ik terug komen om het project vorm te geven, of uit te breiden.
Father Francis heeft het nu onder zijn hoede genomen.
Heerlijk, het enthousiasme van zowel de kinderen als alle drie de paters, het lijkt me erg leuk om nog eens terug te komen .
Samen met father David en Valery ga ik naar een eiland. Banana island, waar zij gaan uitzoeken of er mogelijkheden zijn om hier een nieuwe missie post op te starten. Twee dagen zijn we op een prachtig eiland om deze te verkennen en mogelijkheden te onderzoeken. Geweldig gaaf om daarbij aanwezig te mogen zijn, en op dit prachtige eiland mijn verjaardag te mogen vieren. Wat een geweldig cadeau. In Siërra Leone, het beloofde land van onze Founder, vier ik mijn verjaardag op een prachtig mooi eiland. Ik voel me een gezegende persoon, dankbaar voor alle mooie gebeurtenissen, het afgelopen jaar hier in West Afrika. De dagen in Siërra Leone waren fantastisch, indrukwekkend en bijzonder.
Maar ik ben blij dat ik na deze geweldige ervaring weer terug was in Liberia, in de St. Dominic catholic mission te Tubmanburg. Dit is mijn beloofde land, dit is waar ik naar toe gezonden ben om ervoor de meest verlaten mensen te zijn. Naast hen te staan en hen te ondersteunen in welke vorm dan ook. Dit is mijn missie, mijn thuis en dit is mijn leven waar ik dankbaar voor ben, ondanks het feit dat het af en toe moeilijk is ben ik hier ontzettend gelukkig.

Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030

Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten.
Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk.
Ovv C.L.E. Janssen.

Lieve en warme groet,

Colinda,
Kwama community, Siërra Leone
& Tubmanburg, Bomi county, Liberia ♡

Foto’s

3 Reacties

  1. Annette:
    24 februari 2017
    Whaaaaauw lieverd Wat een prachtig verhaal wederom Hartverwarmend om te lezen hoe het je vergaat daar in het verre Afrika Je zit ook zo vol warmte en liefde Ben zo blij om jou als vriendinnetje te hebben Blij om te mogen volgen wat je allemaal beleefd Liefs en heel veel kracht toegewezen poppie ❤
  2. Marion:
    25 februari 2017
    Hoi Colinda, wat een mooi verhaal weer. Wel een ontzettend mooie naam, MARION !!!
    Heel veel succes weer met alles waar je mee bezig bent.
    Xxx Marion
  3. Robin Rijpma:
    26 februari 2017
    Mooi verhaal Colinda, bijzonder om te lezen :-). Goed bezig!