Colinda 's missie 40

Lieve allemaal,

Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Het is tien maanden geleden dat ik een bezoek, aan father Eric in Lofa county, heb gebracht.
Lofa is een county in het uiterste noorden van Liberia, grenzend aan Siërra Leone en Guinee.
De hoofdstad is Voinjama.
In Voinjama woont Denise (een meisje met een verstandelijke beperking) met haar ouders, de afgelopen maanden bellen ze me regelmatig op om te vragen wanneer ik weer bij ze kom.
Maar doordat de weg naar Lofa zo ontzettend slecht was, en eigenlijk nog steeds is, heb ik dus niet naar Voinjama kunnen reizen.
Father Eric had in het begin van dit nieuwe jaar een meeting in Benin, en hij gaf aan, dat als hij terug zou zijn in Liberia, ik met hem mee kon reizen naar Foya.
Dit laat ik mij niet twee keer zeggen, dus heb ik mij voorbereid op een trip naar Lofa, om vandaaruit naar Siërra Leone, Freetown door te reizen. Vorig jaar heb ik father Patrick (SMA) ontmoet, deze heeft mij uitgenodigd om hen in Siërra Leone te komen bezoeken.
Maar, door het regenseizoen, en omdat ik mezelf geen tijd gun, is dit er nog niet van gekomen.
Op 5 januari breng ik mijn paspoort naar Monrovia om er een nieuwe verblijfsvergunning in te laten zetten, het is ook alweer een jaar geleden dat ik mijn eerste verblijfsvergunning in mijn paspoort heb laten zetten, dus tijd voor een tweede.
Mijn paspoort kan ik de week erna ophalen zodat ik gelijk een visum voor Siërra Leone kan aanvragen. Gelukkig verliep alles erg voorspoedig en kon ik samen met father Eric op zaterdag 14 januari vertrekken vanuit Monrovia naar Lofa, in de oude pickup van Father.
Deze wagen heeft net deze week een "nieuwe" motor gekregen, maar dat heeft niet veel geholpen. Er zit geen power in, wat de reis nog langer maakt dan dat deze normaal al is.
We hebben er achttien uur over gedaan om in Voinjama te komen, waar we overnachten bij de zusters.
Geweldig leuke dames, en wat heerlijk om hen weer terug te zien. Na een goede nacht, in een heerlijk bed, en een huis met elektriciteit zodat ik mijn telefoon en power bank op kan laden, vertrekken we naar Foya waar father Eric woont. Ook over deze trip, welke normaal anderhalf a twee uur duurt, doen we nu meer dan drie uur.
Maar het is ontzettend fijn om weer terug te zijn, alleen heb ik me niet goed voorbereid op de kou hier.
Mijn sweater is, vanwege alle stof, erg vies, dus deze zal eerst gewassen moeten worden, maar daarna zal ik deze dagelijks nodig hebben om de kou te kunnen verslaan.
De vorige keer dat ik in Foya was, was father Eric bezig met het bouwen van zijn huis.
Deze is nu klaar, dus hoef ik niet meer bij de catachist en zijn familie te logeren, ik heb nu een eigen kamer die van alle luxe voorzien is.
Ik maak me direct klaar voor de kerkdienst, waar ik welkom wordt geheten door de gemeenschap, iedereen is blij om mij, maar natuurlijk ook father Eric, weer tezien.
Na de kerkdienst heeft father Eric een meeting, ze zijn enorm aan het bouwen op de katholieke compound. Mooi om te zien dat de SMA-missiepost hier zo ontzettend goed werk verricht, en een belangrijke rol in de communiteit vervult.
Trots om een SMA-laymissionary te zijn.
De mensen die ik vorig jaar ontmoet heb zijn op dit moment in Monrovia of elders. Hopelijk komen ze terug voordat ik weer vertrek. Het is fijn om hier te zijn maar ook wat eenzaam nu iedereen weg is.
Mabel en Robert zijn beide hun baan bij Samaritan Purse kwijt geraakt, dus voor hen is het leven nu enorm veranderd en zijn zij bezig met allerlei dingen om te overleven.
Maar hopelijk ga ik hen weerzien hier in Foya of in Voinjama.
Father Eric is ontzettend druk, bouwen, organiseren van een workshop, mensen counselen en elke avond een avondmis verzorgen.
Naast al zijn bezigheden houdt hij ook nog rekening met mij en andere mensen om hem heen. Wat een geweldig mens is het. Zo'n warm en hartelijke persoon, gewoon heerlijk om bij hem te mogen zijn.
Emmanuel loopt hier stage, hij is één van de SMA seminaristen, ook een ontzettend fijn mens.
Emmanuel zorgt voor warm water om me mee te wassen, voor het eten en dat alles in het huis goed verloopt.
Dat is één van de minpuntjes van father Eric, deze zorgt niet goed voor zichzelf.
Gelukkig heeft hij nu wel een kok aangesteld, Ruth, die heerlijke gerechten maakt en zorgt dat het huis op orde blijft.
Er is geen elektriciteit, wel solar, maar deze is niet sterk genoeg om de telefoon op te laden.
Dus het is even afkicken van mijn mobiel en het internet.
Af en toe zetten ze de generator aan maar dat is niet vaak.
Het is afschakelen van luxe maar nog steeds ontzettend fijn om hier te kunnen zijn.
Maandag ben ik rond de katholieke compound en in Foya, maar doe niet veel, ik rust veel en merk dat ik erg moe ben, dat de hectische periode die achter me ligt nu tot uitwerking komt.
Dinsdag ga ik met zuster An mee naar Voinjama.
Zuster An geeft deze week, samen met father Eric de workshop.
In Voinjama zal ik een paar dagen met Denise optrekken waarna ik haar ouders handvatten kan geven in hoe zij met haar om kunnen gaan.
Denise is een meisje dat hyperactief is, zich slecht en niet lang kan concentreren, daarnaast is ze ook verstandelijk wat beperkt. De ouders zitten met hun handen in het haar, ze willen zo graag dat Denise perfect is, alles perfect doet, maar vooral niet zichzelf is. Ze kunnen het moeilijk accepteren, vragen zich af waarom zij gestraft zijn met zo'n kindje. Hier in Liberia geloven ze in voodoo, zwarte magie en medicijnen, ze geloven in de country devil en andere spirituele krachten.
Denise kwam amper tot haar recht, wat mij verdrietig maakte, vooral omdat zij diegene is, die veel liefde en aandacht nodig heeft, maar vooral grenzen en duidelijkheid, deze werden niet aangeboden omdat de ouders haar niet begrijpen en niet accepteren zoals ze is, waarschijnlijk kunnen zij dit niet door hun achtergrond en geloofsovertuiging.
Toch hoop ik dat ik een verandering teweeg heb kunnen brengen. Iets anders omgaan met Denise, maar haar vooral respecteren en accepteren om wie ze is, ze is namelijk een geweldig mooi mens met veel kwaliteiten.

Na twee dagen ga ik met zuster An mee terug naar Foya waar ik warm wordt ontvangen door de mensen in de compound.
Zaterdag ga ik met father Eric mee naar een dorpje Yangba, met de Waun klan, niet ver van Guinee.
In dit verlaten en achtergestelde dorp wil hij een kerk neerzetten, een katholieke compound opzetten.
De mensen zijn super enthousiast om ons daar te ontvangen, ze voelen zich gezien en gehoord en zijn blij met de bouwplannen.
Het dorp heeft een stuk bush afgebrand waar de kerk moet komen, ze hebben zich voorbereid op de start van het bouwen.
Maandag komen we terug met de werkers, welke een maand of langer daar aan het werk zullen gaan.
De focus ligt op de kinderen, om deze uiteindelijk scholing aan te bieden. Ook om er in de toekomst een kliniek te bouwen, zoals ik al schreef, een katholieke missiepost op te bouwen.
Dit is het échte missionaire werk, mensen bijstaan in het opbouwen van hun community, ver weg van de stad of voorzieningen, simpelweg in de bush.
Ontzettend dankbaar om hier te zijn, vind het alleen jammer dat de weg naar Foya zo slecht is, dat het de afstand tussen Bomihill en Foya enorm moeilijk te bereizen maakt.
Anders denk ik zeker dat ik hier vaker op bezoek zou gaan.

Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030


Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten.
Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk.
Ovv C.L.E. Janssen.

Lieve en warme groet,

Colinda, Lofa county-Liberia ♡