Colinda 's missie 28
8 september 2016 - Tubmanburg, Liberia
Lieve allemaal,
Weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Er is weer veel gebeurd en eigenlijk ook weer niet.
Dinsdag ga ik naar Gayahills, wederom gaat Moses met mij mee om te kijken hoever de bakgroep gevorderd is.
Hij wil graag met de dames naar de volgende stap, het bakken van cake en donuts.
Helaas zijn ze nog niet zover, Moses was ontevreden over het lightbread.
Dus ze moeten nog even oefenen voordat ze verder kunnen gaan.
De dames van het haak groepje hadden vijf poppen gemaakt welke bij de verschillende Mommaluv pakketten gevoegd kunnen worden. De dames van het visnetten knopen hadden ook mooie dingen gemaakt dus ik was wel heel erg tevreden over de vorderingen van de verschillende groepen. Misschien dat ik niet zulke hoge eisen stel, en al tevreden ben met het actief bezig zijn van de mensen. Nu alle groepen redelijk opgestart zijn en lopen hebben we afgesproken, dat we volgende week het centrum officieel gaan openen, we zullen dit doen met eten en drinken.
Nadat ik iedereen, in het centrum gezien heb ga ik het dorp in.
Ook hier in Gayahills oefen ik met de fysiobal en het balans-kussen, Mamie het meisje waar ik mee oefen is gelukkig niet bang voor mij, dus hier zal ik sneller vorderingen maken dan in Jennehbrown. Mamie was erg enthousiast en deed erg haar best met de verschillende oefeningen, zo mooi om te ervaren. Natuurlijk hoop ik dat deze oefeningen baat hebben voor dit kleine meisje.
Woensdag was het flag day, een vrije dag voor iedereen.
Er werden op verschillende velden, in Tubmanburg, kickball en voetbal gespeeld, overal was muziek en iedereen genoot van deze vrije dag.
Savonds zijn we uitgegaan om deze dag af te sluiten.
Donderdag regent het.
Het regent zo hard dat we vandaag niet naar Massatine kunnen gaan.
Had me hier enorm op verheugd, vooral om de jongeren te ontmoeten en plannen uit te werken, ook had ik graag de krukken voor Pa Johnson afgegeven en de medicatie voor verschillende patiënten. Nu moet dit allemaal wachten tot volgende week, of wanneer het mogelijk is om te gaan, de wegen zijn nu zo slecht dat het, volgens father Gary, voorlopig niet mogelijk is om naar Massatin te reizen. Het regenseizoen is echt heftig hoor, het maakt de wegen onbegaanbaar en dus onmogelijk om je werk goed te kunnen doen.
Zaterdag ga ik met Joseph naar Bo-waterside een grens plaatsje.
De grens van Liberia met Siërra Leone, hier blijven we overnachten bij vrienden van Joseph wat dit weekend erg bijzonder maakt.
Grens plaatsen zijn toch altijd bijzonder, een bijzondere sfeer hangt daar.
Dinsdag ga ik naar Gayahills waar we officieel het activiteiten centrum openen.
Een geweldig geslaagde dag.
De mensen van de verschillende groepen waren aanwezig als ook oudere mensen en mensen met een beperking.
Er werd gegeten en gedronken en volop genoten van de maaltijd die ze aangeboden kregen.
Zo ontzettend leuk om dit te kunnen doen.
Zonder jullie support is dit allemaal niet mogelijk, dus allemaal heel erg bedankt voor jullie ondersteuning in welke vorm dan ook.
Ik, en de mensen uit Gayahills zijn jullie bijzonder dankbaar.
Op het moment dat ik in Gayahills ben belt father Gary mij op met de mededeling dat er een Peace Corp vrijwilliger woonruimte nodig heeft. In het huisje van Cathelene, een Amerikaanse peace Corp vrijwilliger, is ingebroken.
Dit huisje staat op een geïsoleerde plek in Tubmanburg, gelukkig was Cathelene niet thuis toen de inbrekers haar huis en spullen vernield hebben.
Father Gary zag haar op straat en vond dat ze in veiligheid gebracht moest worden, logisch.
Cathelene zou in de Casa Nova kunnen wonen en ik zou naar het "nieuwe" huisje kunnen gaan.
Toen ik thuis kwam hebben we dit verder besproken, en afgesproken dat ik donderdag zou overhuizen, aangezien ik toch niet naar Massatin kan vanwege de slechte wegen, heb ik mooi de tijd om te verhuizen.
Dus donderdag begin ik samen met Bindu en de jongens van de missie met het schoonmaken van het nieuwe huis en met de spullen in te pakken vanuit het oude huis.
Als ik zaterdag goed en wel over ben geeft father Gary aan dat Peace Corp bedacht heeft beveiliging vanuit Monrovia te sturen en Cathelene en een andere vrijwilliger in het huisje in Tubmanburg te laten wonen.
Dus mijn verhuizing was nog niet nodig geweest.
Maar ik ben super blij met mijn nieuwe woning als ook Kitty en Poes hun plekje gevonden hebben in het huisje.
Zondag na de kerkdienst komen Gerry (Mary's Meals) samen met Cathelene een biertje drinken en we ontmoeten Shin He Kim de andere Peace Corp dame.
We spreken af om woensdag avond samen bij Gerry te eten en elkaar beter te leren kennen.
Zo leuk om nieuwe mensen te leren kennen en te ontmoeten, ik denk dat we heel veel aan elkaar kunnen hebben.
Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie.
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030 Creditnummer 2477
Ovv C.L.E. Janssen.
Lieve en warme groet,
Colinda, Tubmanburg Liberia ♡
Weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Er is weer veel gebeurd en eigenlijk ook weer niet.
Dinsdag ga ik naar Gayahills, wederom gaat Moses met mij mee om te kijken hoever de bakgroep gevorderd is.
Hij wil graag met de dames naar de volgende stap, het bakken van cake en donuts.
Helaas zijn ze nog niet zover, Moses was ontevreden over het lightbread.
Dus ze moeten nog even oefenen voordat ze verder kunnen gaan.
De dames van het haak groepje hadden vijf poppen gemaakt welke bij de verschillende Mommaluv pakketten gevoegd kunnen worden. De dames van het visnetten knopen hadden ook mooie dingen gemaakt dus ik was wel heel erg tevreden over de vorderingen van de verschillende groepen. Misschien dat ik niet zulke hoge eisen stel, en al tevreden ben met het actief bezig zijn van de mensen. Nu alle groepen redelijk opgestart zijn en lopen hebben we afgesproken, dat we volgende week het centrum officieel gaan openen, we zullen dit doen met eten en drinken.
Nadat ik iedereen, in het centrum gezien heb ga ik het dorp in.
Ook hier in Gayahills oefen ik met de fysiobal en het balans-kussen, Mamie het meisje waar ik mee oefen is gelukkig niet bang voor mij, dus hier zal ik sneller vorderingen maken dan in Jennehbrown. Mamie was erg enthousiast en deed erg haar best met de verschillende oefeningen, zo mooi om te ervaren. Natuurlijk hoop ik dat deze oefeningen baat hebben voor dit kleine meisje.
Woensdag was het flag day, een vrije dag voor iedereen.
Er werden op verschillende velden, in Tubmanburg, kickball en voetbal gespeeld, overal was muziek en iedereen genoot van deze vrije dag.
Savonds zijn we uitgegaan om deze dag af te sluiten.
Donderdag regent het.
Het regent zo hard dat we vandaag niet naar Massatine kunnen gaan.
Had me hier enorm op verheugd, vooral om de jongeren te ontmoeten en plannen uit te werken, ook had ik graag de krukken voor Pa Johnson afgegeven en de medicatie voor verschillende patiënten. Nu moet dit allemaal wachten tot volgende week, of wanneer het mogelijk is om te gaan, de wegen zijn nu zo slecht dat het, volgens father Gary, voorlopig niet mogelijk is om naar Massatin te reizen. Het regenseizoen is echt heftig hoor, het maakt de wegen onbegaanbaar en dus onmogelijk om je werk goed te kunnen doen.
Zaterdag ga ik met Joseph naar Bo-waterside een grens plaatsje.
De grens van Liberia met Siërra Leone, hier blijven we overnachten bij vrienden van Joseph wat dit weekend erg bijzonder maakt.
Grens plaatsen zijn toch altijd bijzonder, een bijzondere sfeer hangt daar.
Dinsdag ga ik naar Gayahills waar we officieel het activiteiten centrum openen.
Een geweldig geslaagde dag.
De mensen van de verschillende groepen waren aanwezig als ook oudere mensen en mensen met een beperking.
Er werd gegeten en gedronken en volop genoten van de maaltijd die ze aangeboden kregen.
Zo ontzettend leuk om dit te kunnen doen.
Zonder jullie support is dit allemaal niet mogelijk, dus allemaal heel erg bedankt voor jullie ondersteuning in welke vorm dan ook.
Ik, en de mensen uit Gayahills zijn jullie bijzonder dankbaar.
Op het moment dat ik in Gayahills ben belt father Gary mij op met de mededeling dat er een Peace Corp vrijwilliger woonruimte nodig heeft. In het huisje van Cathelene, een Amerikaanse peace Corp vrijwilliger, is ingebroken.
Dit huisje staat op een geïsoleerde plek in Tubmanburg, gelukkig was Cathelene niet thuis toen de inbrekers haar huis en spullen vernield hebben.
Father Gary zag haar op straat en vond dat ze in veiligheid gebracht moest worden, logisch.
Cathelene zou in de Casa Nova kunnen wonen en ik zou naar het "nieuwe" huisje kunnen gaan.
Toen ik thuis kwam hebben we dit verder besproken, en afgesproken dat ik donderdag zou overhuizen, aangezien ik toch niet naar Massatin kan vanwege de slechte wegen, heb ik mooi de tijd om te verhuizen.
Dus donderdag begin ik samen met Bindu en de jongens van de missie met het schoonmaken van het nieuwe huis en met de spullen in te pakken vanuit het oude huis.
Als ik zaterdag goed en wel over ben geeft father Gary aan dat Peace Corp bedacht heeft beveiliging vanuit Monrovia te sturen en Cathelene en een andere vrijwilliger in het huisje in Tubmanburg te laten wonen.
Dus mijn verhuizing was nog niet nodig geweest.
Maar ik ben super blij met mijn nieuwe woning als ook Kitty en Poes hun plekje gevonden hebben in het huisje.
Zondag na de kerkdienst komen Gerry (Mary's Meals) samen met Cathelene een biertje drinken en we ontmoeten Shin He Kim de andere Peace Corp dame.
We spreken af om woensdag avond samen bij Gerry te eten en elkaar beter te leren kennen.
Zo leuk om nieuwe mensen te leren kennen en te ontmoeten, ik denk dat we heel veel aan elkaar kunnen hebben.
Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie.
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030 Creditnummer 2477
Ovv C.L.E. Janssen.
Lieve en warme groet,
Colinda, Tubmanburg Liberia ♡
