Colinda 's missie 26
13 augustus 2016 - Tubmanburg, Liberia
Lieve allemaal,
Weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Het is een tijdje stil geweest omdat ik ziek was.
Eerst Malaria, en het blijkt dat Malaria nooit alleen komt, dus kreeg ik er een longontsteking overheen.
Maar gelukkig na infuus, injecties en de juiste medicatie ben ik aardig opgeknapt en kan ik weer aan het werk.
Liberia, officieel de Republiek Liberia, is een republiek aan de westkust van Afrika, die door, uit de Verenigde Staten teruggekeerde ex-slaven gesticht werd.
Liberia is een van de armste landen op aarde.
Dus ben ik elke dag dankbaar dat ik hier mag zijn, als leken-missionaris uitgezonden via de SMA. Om samen te werken aan een beter leven, dichtbij en kleinschalig.
Graag wil ik jullie wat vertellen over mijn leven hier in Bomi county, en hoe dingen hier gaan.
Zoals ik in het begin geschreven heb, woon ik in Tubmanburg in Bomi county in het westen van Liberia.
Mijn huisje, genaamd de Casa Nova, staat op het terrein van de katholieke missie. Ik deel de Casa Nova met twee huisgenootjes, twee jonge katers.
Kitty, de oudste van de twee en Poes de jongste en kleinste.
Deze twee kanjers maken dat ik me niet alleen voel en geven me goed gezelschap.
We hebben geen stromend water, water wordt met een handpomp gepompt. In mijn huis heb ik een voorraad emmers en containers gevuld met water staan. Het water gebruik ik om mezelf te wassen (een bucket wash), thee en koffie van te zetten, af te wassen en om de kleding te wassen.
Ook hebben wij geen elektriciteit, father Gary heeft een generator die ons voorziet van stroom. Deze geeft mij de mogelijkheid om mijn telefoon en lampen op te laden. Ook is het heerlijk om savonds een ventilator aan te hebben. Een ventilator zorgt voor koele lucht maar ook dat ongedierte weg blijft.
Er zijn een paar insecten waar ik respect voor heb; De mug, deze draagt de verschrikkelijke ziekte malaria bij zich en de duizendpoot, deze kan, als hij het lichaam aanraakt, een bult van twee tennisballen groot geven.
Dus liever niet in mijn bed of slaapkamer.
We koken op houtskool, dit is de goedkoopste manier.
Doordat wij niet voorzien van alle luxe, zoals wij die kennen in Nederland, nemen dagelijkse en huishoudelijke taken meer tijd in beslag.
Bijvoorbeeld het water moet eerst gepompt worden, dan moet je het houtskool aanmaken om het water te verwarmen.
Het wassen gaat ook op de hand, nog met een ouderwets wasbord.
Het strijken doen we met een strijkijzer die ook door houtkool verwarmd wordt.
Alles gaat anders, maar het mooie is, dat je er ontzettend snel aan went en je de tijd neemt voor de dagelijkse activiteiten.
En ik moet toegeven dat het wonen in de katholieke missie dan ook nog een luxe is.
De mensen om me heen hebben geen elektriciteit en moeten ver lopen voordat ze water kunnen krijgen.
De wegen in Liberia zijn veelal zandwegen.
Er zijn een paar geasfalteerde wegen.
De weg van Monrovia naar Tubmanburg, de weg van Monrovia tot Ganta en de weg van Klay (Bomi county) tot de grens met Siërra Leone.
Als je van deze wegen afgaat zit je direct op zandwegen.
Het klimaat is tropisch: heet en vochtig. De winters zijn droog met hete dagen en koele nachten. De zomers zijn nat en bewolkt, met veelvuldige hevige stortbuien. Van december tot maart blaast er een droge harmattanwind uit de Sahara die veel stof aanvoert.
Met meer dan 4560 mm neerslag per jaar is Monrovia de natste hoofdstad op aarde.
De kust is lang en er zijn bergen van 1000 meter hoogte in het binnenland. Tropisch oerwoud bedekt het grootste gedeelte van het land. Liberia is prachtig groen, iets waar ik elke dag weer ontzettend van kan genieten.
Het noordoosten van Liberia is bergachtig.
Van oktober tot maart, is het over het algemeen droog met veel mooie, hete zomerdagen.
De periode van april tot september, is het regenseizoen.
Juli en augustus zijn de natste maanden. Daarna neemt de regen geleidelijk af, totdat het in november bijna de hele tijd droog is.
De gemiddelde temperatuur ligt rond de 27 °C.
In de maanden februari en maart ligt de gemiddelde temperatuur rond de 30 °C en in de maanden augustus en september ligt de temperatuur rond de 18 °C.
Er valt gemiddeld 5000 mm neerslag per jaar. Tijdens het regenseizoen dat loopt van mei tot en met oktober valt ongeveer 25 mm neerslag per dag.
Tijdens het regenseizoen veranderen zandwegen in rivieren, en de geasfalteerde wegen slaan stuk waardoor er veel kuilen ontstaan. Dit maakt het erg lastig mijn werkplekken te bereiken.
Het is lastig om je te bewegen in Liberia als je geen eigen auto hebt.
Een pickup of landrover is in dit land geen overbodige luxe.
Ik ben super blij met mijn motor, maar daar kan ik vaak niet mee rondkomen, naar de plekken waar ik werkzaam ben.
Bijvoorbeeld de weg naar Massatine is ver en slecht, daarvoor zou ik echt een auto nodig hebben, terwijl als ik de omliggende dorpen zal bezoeken, is een motor geen overbodige luxe. Ook is een auto handig om mensen te vervoeren naar Ganta, het lepra-revalidatiecentrum of naar ziekenhuizen, dit kan ook niet op de motor.
Als het goed is zijn mijn aanvragen verstuurd en hoop ik op een positief antwoord, voor eigen vervoer.
In oktober zal ik waarschijnlijk beginnen met de renovatie van het huisje in Massatine, zodat als deze klaar is, ik mijn intrek in het lepra dorp kan nemen.
Alles lijkt meer vorm te krijgen en merk ik dat ik me steeds meer begin te settelen in Liberia.
Ik voel me hier erg thuis en ben op mijn plek.
De samenwerking met father Gary en father George is goed te noemen, je hebt elkaar echt nodig.
Soms voel ik me eenzaam, dit is vooral wanneer ik ziek ben en alleen in mijn huisje ben.
Ook mis ik het soms, om te brainstormen over mijn werk, waar ik sta en of ik op de goede weg zit.
Daarom ben ik zo ontzettend dankbaar voor jullie support, de lieve woorden die jullie me steeds schrijven, deze geven me de kracht om door te gaan en me over mijn eenzaamheid heen te zetten.
Vaak komen mensen naar me toe omdat ze niets nodig hebben, support nodig hebben.
Mensen zijn arm, en hebben soms niets te eten. Daarvoor heb ik in mijn voorraad kast een zak rijst en een jerrycan olie staan om aan hen te geven.
Om in ieder geval één maaltijd te hebben. Als ik casava of plantain heb geef ik dit ook weg.
De mensen weten de weg naar de katholieke missie en nu ook naar sis Colinda in de Casa Nova. Dit is mooi maar soms voelt het als eenrichtingsverkeer en dat maakt het lastig.
Als leken-missionaris weet je dat daar voor kiest, maar dat wil niet zeggen dat het altijd even makkelijk is.
Maar elke dag ben ik nog overtuigd van mijn keuze, en ben ik dankbaar dat de SMA mij gezonden heeft naar dit fantastische land met haar geweldige bevolking.
Het geeft mij voldoening hier te mogen zijn en mijn werk te mogen doen zoals ik denk dat goed is.
Ook wil ik jullie allemaal bedanken voor de support die jullie mij elke keer weer geven.
Dit geeft mij kracht en het vermogen om door te zetten.
Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie.
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030 Creditnummer 2477
Ovv C.L.E. Janssen.
Lieve en warme groet,
Colinda, Tubmanburg Liberia ♡
Weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Het is een tijdje stil geweest omdat ik ziek was.
Eerst Malaria, en het blijkt dat Malaria nooit alleen komt, dus kreeg ik er een longontsteking overheen.
Maar gelukkig na infuus, injecties en de juiste medicatie ben ik aardig opgeknapt en kan ik weer aan het werk.
Liberia, officieel de Republiek Liberia, is een republiek aan de westkust van Afrika, die door, uit de Verenigde Staten teruggekeerde ex-slaven gesticht werd.
Liberia is een van de armste landen op aarde.
Dus ben ik elke dag dankbaar dat ik hier mag zijn, als leken-missionaris uitgezonden via de SMA. Om samen te werken aan een beter leven, dichtbij en kleinschalig.
Graag wil ik jullie wat vertellen over mijn leven hier in Bomi county, en hoe dingen hier gaan.
Zoals ik in het begin geschreven heb, woon ik in Tubmanburg in Bomi county in het westen van Liberia.
Mijn huisje, genaamd de Casa Nova, staat op het terrein van de katholieke missie. Ik deel de Casa Nova met twee huisgenootjes, twee jonge katers.
Kitty, de oudste van de twee en Poes de jongste en kleinste.
Deze twee kanjers maken dat ik me niet alleen voel en geven me goed gezelschap.
We hebben geen stromend water, water wordt met een handpomp gepompt. In mijn huis heb ik een voorraad emmers en containers gevuld met water staan. Het water gebruik ik om mezelf te wassen (een bucket wash), thee en koffie van te zetten, af te wassen en om de kleding te wassen.
Ook hebben wij geen elektriciteit, father Gary heeft een generator die ons voorziet van stroom. Deze geeft mij de mogelijkheid om mijn telefoon en lampen op te laden. Ook is het heerlijk om savonds een ventilator aan te hebben. Een ventilator zorgt voor koele lucht maar ook dat ongedierte weg blijft.
Er zijn een paar insecten waar ik respect voor heb; De mug, deze draagt de verschrikkelijke ziekte malaria bij zich en de duizendpoot, deze kan, als hij het lichaam aanraakt, een bult van twee tennisballen groot geven.
Dus liever niet in mijn bed of slaapkamer.
We koken op houtskool, dit is de goedkoopste manier.
Doordat wij niet voorzien van alle luxe, zoals wij die kennen in Nederland, nemen dagelijkse en huishoudelijke taken meer tijd in beslag.
Bijvoorbeeld het water moet eerst gepompt worden, dan moet je het houtskool aanmaken om het water te verwarmen.
Het wassen gaat ook op de hand, nog met een ouderwets wasbord.
Het strijken doen we met een strijkijzer die ook door houtkool verwarmd wordt.
Alles gaat anders, maar het mooie is, dat je er ontzettend snel aan went en je de tijd neemt voor de dagelijkse activiteiten.
En ik moet toegeven dat het wonen in de katholieke missie dan ook nog een luxe is.
De mensen om me heen hebben geen elektriciteit en moeten ver lopen voordat ze water kunnen krijgen.
De wegen in Liberia zijn veelal zandwegen.
Er zijn een paar geasfalteerde wegen.
De weg van Monrovia naar Tubmanburg, de weg van Monrovia tot Ganta en de weg van Klay (Bomi county) tot de grens met Siërra Leone.
Als je van deze wegen afgaat zit je direct op zandwegen.
Het klimaat is tropisch: heet en vochtig. De winters zijn droog met hete dagen en koele nachten. De zomers zijn nat en bewolkt, met veelvuldige hevige stortbuien. Van december tot maart blaast er een droge harmattanwind uit de Sahara die veel stof aanvoert.
Met meer dan 4560 mm neerslag per jaar is Monrovia de natste hoofdstad op aarde.
De kust is lang en er zijn bergen van 1000 meter hoogte in het binnenland. Tropisch oerwoud bedekt het grootste gedeelte van het land. Liberia is prachtig groen, iets waar ik elke dag weer ontzettend van kan genieten.
Het noordoosten van Liberia is bergachtig.
Van oktober tot maart, is het over het algemeen droog met veel mooie, hete zomerdagen.
De periode van april tot september, is het regenseizoen.
Juli en augustus zijn de natste maanden. Daarna neemt de regen geleidelijk af, totdat het in november bijna de hele tijd droog is.
De gemiddelde temperatuur ligt rond de 27 °C.
In de maanden februari en maart ligt de gemiddelde temperatuur rond de 30 °C en in de maanden augustus en september ligt de temperatuur rond de 18 °C.
Er valt gemiddeld 5000 mm neerslag per jaar. Tijdens het regenseizoen dat loopt van mei tot en met oktober valt ongeveer 25 mm neerslag per dag.
Tijdens het regenseizoen veranderen zandwegen in rivieren, en de geasfalteerde wegen slaan stuk waardoor er veel kuilen ontstaan. Dit maakt het erg lastig mijn werkplekken te bereiken.
Het is lastig om je te bewegen in Liberia als je geen eigen auto hebt.
Een pickup of landrover is in dit land geen overbodige luxe.
Ik ben super blij met mijn motor, maar daar kan ik vaak niet mee rondkomen, naar de plekken waar ik werkzaam ben.
Bijvoorbeeld de weg naar Massatine is ver en slecht, daarvoor zou ik echt een auto nodig hebben, terwijl als ik de omliggende dorpen zal bezoeken, is een motor geen overbodige luxe. Ook is een auto handig om mensen te vervoeren naar Ganta, het lepra-revalidatiecentrum of naar ziekenhuizen, dit kan ook niet op de motor.
Als het goed is zijn mijn aanvragen verstuurd en hoop ik op een positief antwoord, voor eigen vervoer.
In oktober zal ik waarschijnlijk beginnen met de renovatie van het huisje in Massatine, zodat als deze klaar is, ik mijn intrek in het lepra dorp kan nemen.
Alles lijkt meer vorm te krijgen en merk ik dat ik me steeds meer begin te settelen in Liberia.
Ik voel me hier erg thuis en ben op mijn plek.
De samenwerking met father Gary en father George is goed te noemen, je hebt elkaar echt nodig.
Soms voel ik me eenzaam, dit is vooral wanneer ik ziek ben en alleen in mijn huisje ben.
Ook mis ik het soms, om te brainstormen over mijn werk, waar ik sta en of ik op de goede weg zit.
Daarom ben ik zo ontzettend dankbaar voor jullie support, de lieve woorden die jullie me steeds schrijven, deze geven me de kracht om door te gaan en me over mijn eenzaamheid heen te zetten.
Vaak komen mensen naar me toe omdat ze niets nodig hebben, support nodig hebben.
Mensen zijn arm, en hebben soms niets te eten. Daarvoor heb ik in mijn voorraad kast een zak rijst en een jerrycan olie staan om aan hen te geven.
Om in ieder geval één maaltijd te hebben. Als ik casava of plantain heb geef ik dit ook weg.
De mensen weten de weg naar de katholieke missie en nu ook naar sis Colinda in de Casa Nova. Dit is mooi maar soms voelt het als eenrichtingsverkeer en dat maakt het lastig.
Als leken-missionaris weet je dat daar voor kiest, maar dat wil niet zeggen dat het altijd even makkelijk is.
Maar elke dag ben ik nog overtuigd van mijn keuze, en ben ik dankbaar dat de SMA mij gezonden heeft naar dit fantastische land met haar geweldige bevolking.
Het geeft mij voldoening hier te mogen zijn en mijn werk te mogen doen zoals ik denk dat goed is.
Ook wil ik jullie allemaal bedanken voor de support die jullie mij elke keer weer geven.
Dit geeft mij kracht en het vermogen om door te zetten.
Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie.
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030 Creditnummer 2477
Ovv C.L.E. Janssen.
Lieve en warme groet,
Colinda, Tubmanburg Liberia ♡
en een goede gezondheid met jouw missie, veel liefs van Doortje en mij. Hans Janssen
Wat een mooi warm verslag weer En zo fijn dat je je daar zo enorm thuis voelt Wat heb ik toch een respect voor jou Fijn dat je je weer beter voelt Al schaam ik mij diep dat ik je niet meer geschreven heb Wat zullen de mensen zich daar gezegend met jou voelen Een ware aanwinst in het dorp Ook zo leuk dat je zoveel steun aan jouw poezen hebt Daar staan dieren ook bekend om om hun onvoorwaardelijke liefde voor de mens Dat jij zo onder deze erbarmelijke toestanden kan leven zegt veel over wie jij bent Wees trots op jezelf en ga zo door Lieverd een dikke knuffel en goede gezondheid Liefs XXX