Colinda 's missie 25

22 juli 2016 - Tubmanburg, Liberia

Lieve allemaal,

Weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Ma-zeena is in Massatine dus worden er zaken besproken.
Er gebeurt niet veel zonder haar input, als zij er niet is, doen de andere vrouwen weinig, zij is écht, dè contactpersoon, die alles weet en die goedkeuring moet geven voor alle activiteiten in het dorp, wat betreft de vrouwen.
Ma-zeena laat mij de gemaakte zeep zien en geeft aan dat ik zeep mee moet nemen naar Tubmanburg om te verkopen. Ze hebben het erover gehad en zijn bang dat de verkoop in de omliggende dorpen niet veel oplevert.
Er wordt geteld en uitgerekend hoeveel ik mee moet nemen en hoeveel geld zij dan van mij ontvangen.
4000 Liberiaanse dollars (LD) en 800 LD profit voor Morris de blinde verkoper.
Het berekenen van de zeep doen ze aan de hand van steentjes, als een soort telraam in rijtjes.
Mooi om te zien, hoe mensen die niet naar school zijn geweest, niet geleerd hebben te schrijven en te rekenen, creatief zijn om toch hun business te kunnen doen.
De zeep wordt in zakken gedaan die ik mee naar huis neem.
Leuk om zo bezig te zijn, zelf koop ik zeep om aan Siaka, Sah en enkele oudere mensen in het dorp te geven, zij die het niet breed hebben. Het is altijd fijn om in Massatine te zijn en gesprekken te hebben met de lepra patiënten. Zij hebben het nodig even hun hart te luchten bij iemand die naar hen luistert. Er voor ze zijn is iets wat zij enorm op prijs stellen en wat fijn is om te doen.
Zaterdag reis ik naar Henrytown in Bopulo county, hier ga ik met de motor heen.
In eerste instantie dacht ik dat het goed te doen was, om in één dag op en neer te reizen.
Maar dat viel enorm tegen. De weg naar Bopulo is altijd slecht, maar nu, door de regen die gevallen is, zijn sommige stukken moeilijk begaanbaar, vooral omdat je ook moet klimmen en dalen.
Af en toe heb ik de motor aan één van de motortaxi-drivers gegeven, om de motor naar een iets beter begaanbaar stuk te rijden.
Tot aan de knieën door de modder, door het water, heuvel op heuvel af, met andere woorden, een heftige vermoeiende trip.
Hierdoor ben ik in Henrytown gebleven om de volgende dag terug te reizen. Het was een onverwachte "vakantie", reizen en een hotelovernachting (guesthouse) en zeker een ervaring rijker. Ik vind Liberia erg mooi qua natuur, dus heb erg genoten van deze trip ondanks het feit dat het een heftige reis was.
Maandag hoop ik naar Monrovia te kunnen om Laura en Pauline te bezoeken, en verschillende organisaties bezoeken voor de gehandicapten, maar father George zegt dat er geen geld is, dus de auto gaat niet naar Monrovia (father Gary is met verlof tot 29 juli, dus father George is nu degene die beslissingen neemt).
Dus blijf ik thuis en geef mijn lichaam rust, alles doet pijn door de weg die ik het weekend heb bereist.
Nu spreek ik af met de mensen uit Gayahills dat ik woensdag kom, in plaats van dinsdag, en dat ik met een bakker (cateraar) kom.
Het plan is om dinsdag naar Monrovia te gaan en mijn dingen te doen die ik maandag van plan was te doen.
Een dag Monrovia is altijd te kort, het is zo druk omdat ik alles, wat ik wil doen en wat ik moet doen in één dag prop. Dit komt ook doordat ik afhankelijk ben van vervoer en wanneer de auto klaar is om te vertrekken. Daarnaast is het verkeer in de stad ook nog een probleem, altijd drukte en file.
Als ik dinsdag onderweg ben naar Monrovia, belt father George mij om te zeggen dat ik niet naar Monrovia mag, alleen de auto mag gebruiken voor Gayahills, vreemd.
Met de mensen uit Gayahills heb ik afgesproken om woensdag te komen. Aangezien iedereen op het land werkt heeft het weinig zin om daar als nog heen te gaan, dus we keren om en gaan terug naar huis, wederom zit ik een dag thuis. Voel me beperkt in mijn vrijheid en in wat ik kan doen.
Als father Gary er was geweest, was ik allang naar Monrovia geweest om mijn werk te kunnen doen. Gelukkig is father Gary snel terug en zal alles weer "normaal" zijn.
Woensdag ga ik met Moses Carter, de cateraar uit Tubmanburg, naar Gayahills om de vrouwen van de bakgroep te trainen.
Zo ontzettend leuk, het enthousiasme wat de vrouwen uitdragen, om te leren en bezig te zijn.
Daarnaast hebben de vrouwen onderling zo ontzettend veel lol.
Love Gayahills, Love my job! !!
Ze leren om shortbread en Light bread te maken, vooral de goede afmetingen te gebruiken. Zo ontzettend gaaf, ben zo blij hier te mogen zijn. Volgende week zullen wij weer samen naar Gayahills gaan om de vrouwen andere dingen, als donut, cornbread en cake, te leren bakken.
Moses was ook erg enthousiast om samen te werken met deze leuke groep vrouwen, hij heeft zin om hen volgende week te trainen, en misschien nog wel vaker.
Doordat de vrouwen zo ontzettend enthousiast zijn, maakt dat ik weet dat het een goede zet was dit activiteitencentrum te openen.
Door jullie ondersteuning is dit mogelijk gemaakt daar ben ik jullie dan ook erg dankbaar voor.

Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie.
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030 Creditnummer 2477
Ovv C.L.E. Janssen.

Lieve en warme groet,

Colinda, Tubmanburg Liberia ♡

Foto’s