Colinda's Missie 14

Lieve allemaal,

Weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Mijn reis is begonnen.
Father Eric Aka heeft mij uitgenodigd om mee te gaan naar Foya in Lofa county, nu, voordat het regenseizoen begint.
Het blijkt een lange reis te zijn over moeilijk begaanbare wegen, dus ik ben benieuwd.
Musa, de chauffeur van father Gary, brengt mij vrijdag naar Monrovia waar ik de nacht door breng in Saint Mulumba, bij father Emmanuel.
Op deze vrijdagavond hoor ik via de BBC dat vandaag in Monrovia een jonge vrouw is overleden aan het Ebola virus, vreselijk het lijkt niet op te houden.
Aangekomen in Saint Mulumba ontmoet ik father Emmanuel en Eric.
Father Eric blijkt ziek te zijn, malaria algehele malaise. Dus misschien gaat de trip helemaal niet door.
Maar father Eric blijkt eigenwijs, hij is ziek en erg zwak,  maar staat erop dat wij zaterdag vertrekken naar Foya in Lofa county, naar zijn missie post.
Zaterdag, na de kerkdienst in Saint Mulumba, neem ik afscheid van father Emmanuel omdat ik verwacht te vertrekken, maar father Eric is nog niet klaar. Gelukkig rust hij goed uit voordat we vertrekken naar Lofa.
In Gbarnga hebben we een lunch bij de bisschop thuis, bijzonder om overal waar ik kom welkom te zijn, als SMA Leken-missionaris heb ik overal familie.
Na de lunch vertrekken we naar Zorzor waar fr. Eric normaal zijn diner nuttigt maar hij had niet aangeven dat hij zou komen dus er was niets klaar. Father Eric is erg ziek hij voelt zich absoluut niet lekker,  maar staat erop om door te reizen.
Rond twaalf uur half één snachts komen we aan in Voya op de missie post van Father Eric, blij dat we veilig en wel zijn aangekomen.
Op de missie post worden we welkom geheten door de catachist, Buster en zijn vrouw Justina. 
Daar, bij hen in huis heb ik een kamer, father Eric heeft zijn huis bij de kerk.
Zondag word ik wakker van alle activiteiten rondom en in het huis.
Het huis waar ik in slaap is een familie huis dus veel mensen verblijven in de verschillende kamers.
Nu merk ik dat ik verwend ben in Bomi.
Gisteren al, in Saint Mulumba was er in de nacht geen elektriciteit, en hier ook niet, dus geen licht geen ventilator geen mogelijkheid om je telefoon of je powerbank of wat dan ook maar op te laden.
Dat is bij ons in Bomi wel anders,  vanaf half 5 is er elektriciteit,  father Garry zet dan de generator aan tot kwart voor acht in de ochtend.
Hier is alles meer primitief, geen Facebook en de hele dag zuinig zijn op de batterij van de telefoon.
De kamer waar ik slaap heeft een badkamer met toilet, de verlichting is het raam.
De slaapkamer heeft een bed,  maar het matras is zo dun dat ik op de houten bodem lig. Ook deze kamer word verlicht als ik het Luik voor het raam open doe. Maar het is een prima kamer en ik vind het ontzettend leuk om hier te zijn.
Na de kerkdienst, die zeker zo'n drie uur duurde, heeft father een vergadering en ga ik even rusten in mijn kamer.
Als father Eric klaar is zie ik dat hij moe en nog steeds erg ziek is. Hij gaat rusten en geeft aan morgen een rust dag te hebben, niets te doen. Op dat moment dacht ik, waarom heeft hij mij meegenomen, en niet gewacht tot hij beter is.
Het kan toch niet de bedoeling zijn dat ik alleen in het huis van de catachist verblijf deze week?
Dus ik geef aan, dat ik Foya in wil gaan, en dat na de kerkdienst James Hallie heeft aangeboden mij rond te leiden.
Dus James wordt gebeld en even later loop ik door het stadje.
Alles is stoffig,  er zijn geen verharde wegen en de huizen zijn gemaakt van modder blokken.
Onderweg komen we allemaal kerkgangers tegen, dat maakt het direct vriendelijk en vertrouwd. Foya is een leuk stadje met leuke markten en thee huizen.
Maandagochtend word ik wederom wakker door de haan en de activiteiten in het huis. De catachist en zijn vrouw hebben acht kinderen dus dan begrijp je wel de drukte in de ochtend.
Iedereen die zich klaar moet maken voor school en of werk.
Vandaag ga ik met Justina de vrouw van de catachist naar de markt om spullen voor het eten te kopen. Het is altijd heerlijk vertoeven op een markt, waar dan ook.
Verder niet veel activiteiten vandaag, beetje lezen en relaxen. Wel fijn om even tot rust te komen in een totaal andere omgeving.
Dinsdag word ik om half zes wakker gebeld door father Eric, iemand wil mij mee uitnemen vandaag of ik dat ook wil?
Natuurlijk wil ik dit, leuk om Lofa county te ontdekken.
Mabel, één van de kerkgangers, heeft de vraag van father Eric, tijdens de mis, erg serieus genomen.
Father Eric heeft zondag tijdens de mis aangegeven dat hij ziek is en dus niet in staat is om mij rond te leiden, dus of de communiteit zorg voor mij wil dragen.
Zo lief! Dus vandaag ga ik met Mabel mee om haar werk te zien.
Zij werkt als social worker bij een organisatie (Samaritan's purse) die zich inzetten tegen huiselijk geweld.
Wij ontmoeten vrouwen die verkracht en mishandeld zijn.
Zij wonen in opvanghuizen en zoals ze dat hier noemen safe houses.
Bijzonder trieste ontmoetingen, vreselijk wat een leed hebben deze vrouwen ondergaan, maar mooi om te zien dat er organisaties zijn die zorgdragen voor deze vrouwen en kinderen maar vooral opkomen voor hun rechten, (ook voor mannen die mishandeld).
We gaan ook naar een lepra dorp,  omdat ik aangegeven heb dat ik in Massatine werk. Het lepra dorp in Mbotahun telt 25 patiënten, deze patiënten zien er beter uit dan de mensen in Massatine.
Hier in Mbotahun hebben ze een kliniek, die gesubsidieerd wordt door de overheid, dus er is zorg en medicatie twee dingen die wij niet hebben.
Bijzonder om hier te zijn en een bezoek te brengen aan een ander lepra dorp in Liberia.
Het was een ontzettend bijzondere dag indrukwekkend en intens.
Woensdag ga ik met father Eric naar
Voinjama, de hoofdstad van Lofa county.
Hier ontmoeten we de zusters, drie oude Ierse dames, die al tien jaar in Voinjama wonen.
Zij zijn vanuit Guinee, toen de oorlog daaruit brak, met de Liberiaanse vluchtelingen, die in Guinee woonde, terug gereisd naar Liberia, en hebben zich hier gesetteld.
Bijzondere vrouwen met ontzettend veel boeiende verhalen.
Mooie maar vooral een hele fijne ontmoeting.
Na de zusters gaan we bij een gezin langs, father Eric wil mij graag voorstellen aan Denise een meisje met een verstandelijke beperking.
Father Eric heeft de familie gezegd dat ik haar wel zou kunnen genezen, met gebed en medicatie en dat alles goed zou komen.
Nu ik Denise heb gezien zal ik zaterdag, voordat we terug reizen naar Zorzor, deze mensen vertellen dat er geen medicijnen zijn voor Denise.
Zal wat informatie, over mensen met een verstandelijke beperking, op papier zetten en wat tips voor hen om goed te blijven omgaan met Denise.
Geen gemakkelijke taak, vooral omdat zij op genezing hopen en dit eigenlijk ook verwachten van mij.
Donderdag zou Mabel mij ophalen en meenemen naar haar huis, gewoon leuke meiden dingen doen.
Maar dit alles eindigde in een bezoek aan een dorpje buiten Foya.
Een vrouw is gevlucht omdat haar man haar mishandeld heeft.
We gaan naar de office van Mabel waar we een auto met chauffeur regelen.
Daarna gaan we, met de vrouw in kwestie, naar het politiebureau waar de vrouw haar verhaal moet doen.
In het politiebureau word ik rondgeleid en zie ik de cellen, in de mannelijke cel zitten drie jonge mannen die gevochten hebben.
Zij geven aan honger te hebben, ik zal geen goede missionaris zijn als ik daar geen gehoor aan zou geven.
Dus ik haal water en koekjes, het enige wat in de buurt te koop was.
Na dit bezoek gaan er twee agenten mee om de man, die de vrouw mishandeld heeft op te halen. In het dorpje zit de chief klaar met enkele dorpelingen, bij hen moet er aan gegeven worden dat de man mee wordt genomen voor verhoor in de rechtbank.
Het dorp is er niet mee eens, maar daar geeft Mabel geen gehoor aan.
Mabel is een erg sterke vrouw,  die echt vecht voor haar cliënten en staat voor gerechtigheid.
Mooi mens!
De man wordt meegenomen naar Foya politiebureau, daar zal hij tot maandag moeten blijven, dan zal de zaak voorkomen in de rechtbank.
Wij laten de man en de vrouw achter en Mabel neemt mij mee naar haar huis.
Hier worden we opgehaald door Robert, de chauffeur die ons dinsdag heeft rondgereden.
Samen gaan we naar een bar waar we gezellig een biertje drinken en dansen.
Wederom een bijzondere dag.
Vrijdag zou father Eric mij meenemen naar de grens met Siërra Leone.
Op het moment dat wij willen vertrekken komt één van de kerkgangers naar father Eric toe om te vertellen dat zijn vader is overleden.
Dus in plaats van naar de grens te gaan, beland ik bij een begrafenis ceremonie.
Heel bijzonder om dit mee te mogen maken.
Wel emotioneel, begrafenissen zijn altijd emotioneel omdat je herinnerd word aan dierbaren die je zelf verloren hebt.
De kinderen van de man huilden, krijsen en vielen op de grond. Het ging met zoveel emoties gepaard dat ik ook een traantje heb weg moeten pinken.
Na de begrafenis hebben we iets gegeten, en waarschijnlijk heb ik een kat of ander beest uit de bush gegeten, in ieder geval was het geen kip. 
Na het eten hebben we afscheid genomen van de mensen en moesten we ons klaar maken voor de avondmis.
Ook vandaag was het weer een ontzettend bijzondere dag vol indrukken en verassingen.
Zaterdag, de laatste dag in Foya, we gaan terug richting Bomi County.
Vandaag beginnen we met een ochtendmis dus voor het eerst weer vroeg opstaan.
Daar, heb ik hier enorm van genoten, het was een heerlijk relaxte ritme, niet te vroeg opstaan en de rust, ben helemaal opgeladen voor mijn werk in Bomi hills. 
Na de ochtendmis komt Mabel Ma B ophalen, Ma B (Beatrice) is een bijzondere vrouw die heel veel betekent in de katholieke gemeenschap. Zij is steun en toeverlaat voor father Eric en voor veel andere mensen hier in Voinjama en Foya. Haar man heeft een ernstig ongeluk gehad (een ijzeren staaf in zijn hoofd gekregen) hij woont in een dorpje onderweg naar Massatine, dus donderdag ga ik hem bezoeken.
Ik neem afscheid van Ma B en Mabel mijn sisters, zij gaan naar Voinjama om een crisis situatie op te lossen.
En ik ga met Justina naar de markt om stoffen te kopen (stoffen komen uit Guinee, zijn dus anders dan de gene in Monrovia).
De zaterdagmarkt in Foya is redelijk groot, veel trucks komen vanuit Guinee hier naar toe met hun goederen, veel tweedehands kleding, Chinese plastic spullen als zaklampen en slippers, maar ook lokale goederen.
Hier koop ik een paar lappa's dit zijn Lappen stof om jurken van te laten maken.
Heerlijk om weer eens een markt te bezoeken.
Als we terug zijn bij het huis, is father Eric al klaar voor vertrek.
We nemen afscheid van deze fantastische familie en gaan naar Voinjama om Denise te bezoeken. Vandaag heb ik de ouders uitgelegd dat Denise een bijzonder meisje is wat veel aandacht en geduld nodig heeft.
Dat ik in contact met hen blijf, en zoek naar mogelijkheden om hen te ondersteunen.
Na dit bezoek gaan we nog even bij de zusters langs om afscheid te nemen en dan zijn we onderweg naar Zorzor, waar we de nacht doorbrengen in de katholieke missie.
Zondag word ik vroeg wakker,  ben gestoken door één of ander beest waardoor mijn gezicht is opgezet en pijnlijk.
Na een stevig ontbijt maken we ons klaar voor de kerkdienst.
Het mooie van father Eric is, dat hij ontzettend relaxed is. Voor mij een echte missionaris.
Na de kerkdienst gaan we op weg naar Bomi.
De reis is lang over onverharde, moeilijk begaanbare wegen, maar we komen uiteindelijk veilig aan in Tubmanburg, Bomi County.
Moe maar voldaan van deze fantastische reis naar Lofa county Liberia.

Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie.
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030 Creditnummer 2477
Ovv C.L.E. Janssen.

Lieve en warme groet,

Colinda Janssen Liberia