26 July Independence Day Liberia

25 juli 2016 - Tubmanburg, Liberia

In de koloniale tijd werd het grootste deel van de kust van Liberia aangeduid als dePeperkust (of Greinkust).

Liberia was het tweede Afrikaanse land dat werd gesticht door Afrikanen uit de Nieuwe Wereld. Hiermee deelt Liberia een unieke geschiedenis met het buurland Sierra Leone en diens Krio-samenleving. In beide landen speelden ex-slaven een belangrijke rol in de totstandkoming van de landen, toch zijn er een tweetal belangrijke verschillen; ten eerste waren de Afrikanen die zich in Liberia vestigden vrijwel allemaal ex-slaven uit deVerenigde Staten, terwijl de ex-slaven die zich in Sierra Leone vestigden meer uit andere delen van de Nieuwe Wereld en West-Afrika kwamen. Het tweede verschil is dat Liberia in 1847 de eerste Afrikaanse republiek werd, met een grondwet die sterk op de Amerikaanse leek. Dit terwijl Sierra Leone de eerste kolonie werd in West-Afrika, onder bewind van de Britten en pas onafhankelijk werd in 1961.

De Amerikaanse predikant Robert Finley was in het begin van de 19e eeuw een van de initiatiefnemers van de American Colonization Society (ACS), voluit de “The Society for the Colonization of Free People of Color of America”; een idealistisch project om vrije, vooral zwarte maar ook gekleurde, Amerikanen te repatriëren naar Afrika, waar hun voorouders vandaan kwamen. De ACS werd opgericht in 1816.

In 1820 voer het eerste schip, The Elizabeth, uit naar Freetown, de hoofdstad van Sierra Leone. Van hieruit zette het koers naar de noordwest kust van het huidige Liberia, waar men begon met de bouw van een nederzetting. 22 van de migranten en drie blanken stierven binnen drie weken aan de gele koorts. De overgeblevenen keerden terug naar Freetown.

Ondanks de tegenslag arriveerden er nieuwe groepen migranten in West-Afrika en het lukte de ACS om een permanente nederzetting te realiseren aan de kust. De nederzetting kreeg de naam Monrovia, naar de toenmalige Amerikaanse president James Monroe. Het land dat men hoopte te stichten werd Liberia genoemd, afgeleid van het Latijnse woord liber, dat vrij betekent.

Zo ontstond er in 1820 een Afro-Amerikaanse gemeenschap aan de West-Afrikaanse kust. De immigranten werden op den duur Americo-Liberians genoemd. Het bestuur was aanvankelijk in handen van blanke Amerikanen, maar die trokken zich geleidelijk terug. Op 26 juli 1847 kondigden de immigranten een onafhankelijkheidsverklaring en een grondwet af, waardoor de onafhankelijke Republiek Liberia tot stand kwam.

De nieuwe staat was niet direct een toonbeeld van democratie en vrijheid. De oorspronkelijke bewoners van Liberia werden door de immigranten als tweederangsburgers beschouwd. Ook kregen vrouwen pas in 1951 kiesrecht. De politieke verhoudingen in Liberia waren zonder meer opmerkelijk; hoogopgeleide immigranten, veelal leden van een loge van de vrijmetselarij, regeerden een verder onderontwikkeld Afrikaans land en waren door hun opleiding en opvattingen volkomen geïsoleerd van de bevolking.

In 1944 werd William Tubman president en hij zou het ambt tot zijn dood in 1971 bekleden. Een van zijn eerste daden was een oorlogsverklaring aan nazi-Duitsland. Daardoor werd Liberia een belangrijke basis voor de bevoorrading van de geallieerde troepen. Dat leverde Tubman een goede band met de Amerikanen op en buitenlandse investeerders stroomden toe. Doordat Tubman zo lang aan het bewind bleef was het voor zijn opvolger William Tolbert moeilijk diens positie te evenaren. Er was meteen veel oppositie tegen zijn bewind en de sociale en economische situatie in Liberia verslechterde.

In 1980 volgde een staatsgreep onder leiding van Samuel Doe, die de grondwet vervolgens buiten werking stelde. Hierna stortte de economie ineen en viel het land ten prooi aan gewelddadigheden.
In 1989 volgde opnieuw een gewelddadige staatsgreep, die Charles Taylor aan het bewind bracht en de Liberiaanse Burgeroorlog ontketende. Een vredesmacht van diverse West-Afrikaanse staten wist de rust in Liberia te herstellen.
In 1997 vonden er weer verkiezingen plaats, waarbij Taylor een enorme meerderheid achter zich kreeg.

Maar de rust duurde niet lang. Taylors voormalige vijanden staken al snel weer de kop op. Het ging hier vooral om de Liberians United for Reconciliation and Democracy (LURD) en de Movement for Democracy in Liberia (Model). De spanningen leidden in 1999 tot de Tweede Liberiaanse Burgeroorlog. Begin juli 2003 vond een nieuw offensief tegen de hoofdstad Monrovia plaats, waarop men vredesbesprekingen hield in de Ghanese hoofdstad Accra.

In augustus 2003 werd Taylor vervangen door Moses Zeh Blah, die echter reeds op 14 oktober 2003 werd vervangen door president.Charles Gyude Bryant, die een overgangsregering vormde. Sinds 2006 is Ellen Johnson Sirleaf president van Liberia
26 July Independence day Liberia

Foto’s

3 Reacties

  1. Martin:
    26 juli 2016
    Maak vandaag dan ook maar een mooi feestje met de onafhankelijkheid geniet er van liefsxxxxxxx
  2. Joke:
    26 juli 2016
    Maak er een mooi feest van Pas heel goed op jezelf Dikke knuffel
  3. Karin sipkens:
    26 juli 2016
    Fijne onafhakelijkheids dag! Mooi feestje , maar doe voorzichtig!