Colinda 's missie 9

16 februari 2016 - Tubmanburg, Liberia

Lieve allemaal,

Weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
We zijn vrijdag ochtend in alle vroegte vertrokken uit Harper, Cape Palmas.
Voordat we de stad verlieten, zijn we bij de zusters langs gegaan voor heerlijk zelf gebakken brood met omelet voor onderweg. Het is nog donker en mistig, koud en vroeg, als we vertrekken.
Het is raar om terug te reizen met het besef Nick, Moses en father Remy een hele tijd niet meer weer te zien. We hebben samen zo'n intense periode doorgemaakt, dat afscheid nemen dan wel wat moeilijk is. Maar het is goed zoals het is.
Life goes on and duty calls.
De reis langs de kust, ging werkelijk vele malen sneller, maar was wel een beetje saai. Er zijn minder dorpen en er is dus weinig te zien onderweg.
Maar met deze reis, heb ik bijna alle county's van Liberia doorkruist.
De enige county waar ik nog niet geweest ben is; Lofa county. Het is best wel bijzonder om in zo'n korte tijd al zoveel gezien en meegemaakt te hebben.
Zoals mensen schreven in hun reactie,  het lijkt alsof je al jaren weg bent. Dit gevoel heb ik zelf ook wel eens, terwijl, aan de andere kant, ben ik nog zo nieuw en weet nog zo weinig. Maar gelukkig heb ik tijd genoeg om te mogen leren en ervaren.
In Buchanan, Grand Bassa, geeft onze auto aan oververhit te zijn. Gelukkig hebben we de zandwegen achter ons gelaten en rijden we op een mooie geasfalteerde weg.
We stoppen de auto en gaan op zoek naar water, deze wordt door een paar kinderen voor ons gepompt en gebracht.
Dus we kunnen de auto koelen en verder rijden, maar het probleem is natuurlijk niet opgelost (lek in radiator), na enkele kilometers hetzelfde verhaal, dit tot aan Bomi.
Uiteindelijk zijn we nog lang onderweg geweest (18 uur) maar het was minder vermoeiend.
Home sweet home.
Zo fijn om weer thuis te zijn, en welkom geheten worden door mijn lieve vriendje Kitty.
Zaterdag ga ik samen met father Gary naar Mary’s Meals om mijn huisje te bezichtigen.
Het is bijna zover, nog wat kleine details die geregeld moeten worden, maar dan kan ik over, ik hoop op volgende week zaterdag.
Met John Harrison en Nic Street ga ik naar de nieuwe country director Emmanuel, we spreken af, savonds samen iets te gaan drinken.
Tata is erg druk vandaag met de was, alles is stoffig en vies.
In de Compound is op dit moment geen water.
De put, waar het water voor het huis en de Casa Nova vandaan komt, staat droog.  Nu moeten we emmers water halen uit de put bij de Casa Nova, we hopen dat deze put niet droog valt. Veel mensen lijden op dit moment aan water tekort, ook in Monrovia, we wachten op regen, gek hè, normaal gesproken wil je zon en geen regen.
Het is een groot verschil met Harper, daar hadden we water en 24 uur per dag elektriciteit. Nu heb ik alleen elektriciteit op momenten dat de generator aan is en water als deze gepompt is.
In de middag belt Tata mij,  dat ze in het ziekenhuis is. Haar dochter is bevallen van een zoon.
Dit houd in dat ik zelf de was binnen moet halen (geen probleem) maar dus ook moet strijken.
De strijkbout hier, werkt niet op elektriciteit maar op houtskool,  dit is écht wel iets anders.
De bout wordt ontzettend heet en plakt dan gauw aan de kleding vast,  je moet het koelen met een natte lap, om niet je kleding te verbranden. 
Alles is hier anders, leuk maar wel werk intensief.
Zondag ga ik naar de kerk waar ik Micky ontmoet, fijn om haar weer te zien.
Zij verteld me, dat de man van Esther geblesseerd is, dat ze na de kerkdienst naar hen toegaat.
Ze vraagt of ik met haar mee wil, natuurlijk wil ik dat.
Vandaag is het Valentijnsdag, een dag om te vieren met mensen waar je van houd, Esther en Micky zijn mijn vriendinnen hier.
Dus na de kerkdienst gaan we met Micky, haar man en kinderen naar Esther haar huis.
Zo leuk en fijn, dat ik hier bij mag zijn.
Er komen meer mensen uit de kerk,  er word gebeden en gezongen, gelachen en serieus gepraat. Wat een ontzettend heerlijke dag.
Uiteindelijk komt Doris er ook bij, dus we zijn compleet "the sisterhood".
Mijn vriendinnen, vrouwen die mij als hun gelijke zien, mij bij hun thuis uitnodigen en mij verwelkomen in hun midden.
Wat een gezegend mens ben ik toch.

Happy Valentines day to all of you ♡♡♡

Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie.
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030 Creditnummer 2477
Ovv C.L.E. Janssen.
Voor Cristine Rose Taylor gebruik Creditnummer 2478.
Ovv C.Janssen (Cristine Taylor)

Lieve en warme groet,

Colinda, Tubmanburg Liberia ♡

Foto’s