Colinda 's missie 43

Lieve allemaal,

Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Na een geweldige reis door Siërra Leone ben ik veilig terug gekomen in Tubmanburg, Liberia. Het is heerlijk om thuis te komen, waar twee kanjers van katten op me wachten en een dol blije hond me in de armen springt. Dit is thuis!
De kinderen uit de buurt komen direct even binnen om me welkom te heten, zij hebben mij allemaal gemist, en ik hen ook.
Natuurlijk ga ik direct aan de slag met alle ideeën die ik in de afgelopen weken heb opgedaan.
Door even afstand te nemen van mijn leven en werk hier, heb ik allerlei ideeën en hernieuwde energie opgedaan.
Allereerst bel ik Sando (de tailor), om te vragen of hij mij nog steeds wil helpen in het recycling project.
Gelukkig wil hij dat, en spreken we af dat hij serieus aan de slag gaat vanaf 20 februari.
Daarna bel ik JK (de carpenter), om te vragen of hij tijd heeft om het een en ander voor mij te doen.
Ten eerste om het huisje voor Booker en Zainab te renoveren, zodat zij hierheen kunnen komen.
Father Gary heeft mij enige tijd geleden de sleutel van een huisje, net buiten de katholieke compound gegeven.
Dit huisje heeft twee slaapkamers en een kleine woonkamer.
Het huisje moet opgeknapt worden, er moet een badkamer en toilet bij aangebouwd worden, en het huisje moet bewoonbaar zijn.

Ook vraag ik JK een begroting te maken voor het renoveren van de palaverhut, deze wil ik voor de helft dichtmaken zodat ik er een klaslokaal van kan maken.
En de buiten keuken, deze wil ik ook graag dicht te maken zodat daar de naaischool kan komen, en deze ruimte dus afgesloten kan worden zodat de dieven niet goed kunnen zien wat er te halen valt in de compound.
JK is erg druk, maar met alle liefde van de wereld, wil hij samen met mij, mijn ideeën verwezenlijken.
Dus ik geef hem geld voor de renovatie van het huisje, voor Booker en Zainab.
Waarom ik Booker en Zainab naar Tubmanburg wil hebben heeft vele redenen:
Ten eerste, waar zij nu wonen kunnen zij niets.
Zij hebben de zorg voor hun dochtertje uit handen moeten geven omdat, waar zij wonen, zij dit meisje niet kunnen bieden wat ze nodig heeft.
Ze wonen in een community in de bush.
Vanaf de geasfalteerde weg, moeten ze ongeveer 5 kilometer lopen, over een zandpad om bij hun huisje te komen.
Booker kan deze afstand redelijk goed afleggen, maar voor Zainab is dit echt een probleem.
Daarnaast is het lastig voor haar om achterop een motor te stappen, dit omdat zij zich niet kan corrigeren wanneer dit nodig is.
Hun dochter woont nu bij familie van Booker.
Graag zou ik hen, als gezin herenigen.
Ten tweede hebben wij nog steeds het plan om DEL (disabled empowerment Liberia) op te starten, dan zou het fijn zijn om hen hier dichtbij te hebben, om dit project handen en voeten te geven.
Ten derde zou ik het heerlijk vinden om mijn vrienden dichtbij me te hebben.
Hen een kans op een beter leven te kunnen bieden.
Booker zou hier een eigen moestuin kunnen opstarten en Zainab zou de groenten kunnen verkopen op de markt.
Hierdoor kunnen zij zichzelf voorzien en hun dochter naar school laten gaan.
Of misschien kunnen we een restaurant opstarten, veel ideeën om samen uit te werken.
Heerlijk, het geeft me enorm veel energie.
In de buitenkeuken wil ik graag een naaischool opstarten waar we met het plastic en ander afval de mooiste dingen kunnen maken.
En in de palaverhut zou ik graag les geven, les aan mensen die niet kunnen lezen en schrijven.
Allemaal plannen waar ik ontzettend enthousiast over ben, maar vooral plannen waar ik in geloof.
Het is kleinschalig maar reikt zoveel mensen, dat het enorm veel impact kan hebben op het leven van de meest verlaten mensen hier in Liberia.
In de week van 13 februari hebben wij onze SMA assembly in Dixville.
Hier komen alle SMA leden, die werkzaam zijn in Liberia, bij elkaar.
Het is alweer een jaar geleden dat wij de opening van het SMA huis hadden, dat ik samen met Nick en Beth (Amerikaanse leken missionarissen) aankwam in Liberia en dat we als team samen waren.
Één jaar geleden en er is zo ontzettend veel veranderd.
Beth is overleden, verdronken omdat ze iemand wilde redden en Nick is terug gegaan naar Amerika.
Nieuwe priesters zijn gekomen en er zijn er ook een paar weggegaan.
Een nieuw team, met allemaal nieuwe ideeën over de toekomst voor de SMA hier in Liberia, we bruisen van de energie en hebben veel goede ideeën waarmee we aan de slag kunnen. Heerlijk om onderdeel te mogen zijn van de SMA-Liberia.
Als ik terug ben in Tubmanburg ga ik ook gelijk weer aan het werk voor Mommaluv.
Er is nog veel Mommaluv te verspreiden in Bomi en Cape Mount.
Samen met Mandy maak ik het lijstje, met zwangere vrouwen, up to date.
Daarna bel ik mijn contactpersonen, en vraag welke dames al bevallen zijn en welke nog in blijde verwachting zijn.
Door de december challenge heb ik ontzettend veel vrouwen benaderd om mee te doen aan Mommaluv.
In eerste instantie heb ik vrouwen benaderd die in december uitgeteld zouden zijn, maar als je een interview met één persoon afneemt, dan komen er ook vrouwen die op een ander tijdstip uitgerekend zijn, dus de komende weken zullen wij druk zijn met het verspreiden van Mommaluv hier in Liberia.
Zaterdag ga ik naar Monrovia om boodschappen te doen, mijn voorraad aanvullen en de eerste Mommaluv pakketten samenstellen.
Zondag word ik warm onthaald in de kerk, iedereen lijkt me gemist te hebben en is blij dat ik er weer ben. Het is zo ontzettend fijn om thuis te zijn en te merken dat ik in één jaar een ontzettend mooi leven heb opgebouwd.
Natuurlijk wil ik meer, maar ben erg tevreden met wat ik heb, maar vooral wie ik allemaal om mij heen heb.

Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030


Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten.
Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk.
Ovv C.L.E. Janssen.

Lieve en warme groet,

Colinda, Liberia ♡