Colinda 's missie 41

12 februari 2017 - Tubmanburg, Liberia

Lieve allemaal,

Hier weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Maandag ga ik met father Eric mee naar Yangba, het dorpje niet ver van Guinee, met de Waun klan. Hier brengen wij de werkers, die de komende weken een kerk gaan bouwen in dit kleine dorpje.
Samen met John, die zich een SMA-laymissionary noemt, ga ik naar zijn dorp een stukje verderop.
Dit dorp is moeilijk te bereiken met de auto, dus gaan we lopen.
Bijna in elk dorp zijn kinderen aanwezig die het heel bijzonder vinden om een blanke persoon te zien, zo ook hier.
De kinderen zijn vandaag niet in school, omdat de leraren afwezig zijn. Dus laten ze, mij, met liefde hun dorp zien.
Daarna laten ze mij de school zien, waar ze normaal gesproken les krijgen. Een van de docenten is aanwezig en samen met hem spelen we spelletjes, zo leuk, zo anders dan Yangba, waar de kinderen niet naar school gaan en dus amper, of eigenlijk geen Engels spreken. Uiteindelijk roept John mij, om me voor te stellen aan de principal van de school.
Deze was druk bezig met het uitpakken van boeken en ander lesmateriaal.
De school is niet afgebouwd, het is een prachtig mooi gebouw, maar heeft geen vloeren.
Het is een school van de overheid, maar tijdens de bouw is er iemand met het geld vandoor gegaan, waardoor ze de school nooit helemaal hebben afgebouwd. Nu kwamen ze mij om ondersteuning vragen. Natuurlijk heb ik aangegeven dat mijn missiepost in Bomi county is, en ik slechts even op bezoek ben, dus geen ondersteuning in welke vorm dan ook aanbiedt.
Volgens father Eric bleven we te lang weg, dus werden we opgehaald door Francis, een jongeman die samenwerkt met father Eric.
Terug in Yangba, blijken ze nog lang niet zover om te vertrekken, dus de kinderen aldaar, komen nieuwsgierig bij me zitten.
Met handen en voeten, maar vooral veel gelach, proberen wij te communiceren.
Eén van de meisjes begint mijn haar in te vlechten, zoals de kleine meisjes het hier dragen.
Veel lol natuurlijk, maar met een fantastisch goed eind resultaat, verlaten we uiteindelijk dit fantastische dorp.
Als we eenmaal onderweg zijn, geeft de auto aan er geen zin meer in te hebben.
Deze stopt ermee.
We staan stil, met een gebroken fanbelt, in een verlaten dorp, in Lofa county.
Zoals father Eric elke keer zegt: "My missionary life is not easy oooohhhh".
En dat is waar, hier in Liberia, met wegen die zo ontzettend slecht zijn, kun je niet zonder auto, maar ook niet met een auto die niet meer goed is, je werk naar behoren uitvoeren.
De wegen hier zijn ontzettend slecht, zelfs nu we in het droge seizoen zitten.
Als ze nu niet aan de weg gaan werken, kunnen de mensen die hier wonen, straks tijdens het regenseizoen, geen kant uit.
Francis gaat, op zijn motor naar, Foya om een mechanic op te halen, welke hopelijk de auto kan repareren.
Father Eric, John en ik blijven in het dorp achter om te wachten op de mechanic.
Ondertussen proberen wij de belt weer te repareren, door deze aan elkaar te branden, maar dat werkte helaas niet, het was geen succes.
We moeten ongeveer twee uur wachten voordat Francis weer terug is met een mechanic.
Ondertussen ben ik één van de kinderen les aan het geven, helpen met het schrijven van de S, D en de E, daar had hij nogal wat problemen mee.
Leuk om zo de tijd te doden.
Als Francis eindelijk terug is, blijkt de auto niet te repareren.
De auto zal in dit dorp achter blijven terwijl wij op motoren terug gaan naar Foya.
Father Eric belt een mechanic uit Voinjama welke een fanbelt kan komen brengen en hopelijk de auto weer aan de praat krijgt.
Dinsdag ga ik met James, een jonge jongen die de vorige keer mijn gids was in Foya, mee naar zijn office.
James is betrokken in een politieke partij, voor de jeugd in Foya.
Hij was in Monrovia om de partij te registreren en nu zijn ze keihard bezig met het voeren van hun campagne.
Leuk om te zien waar de jongelui mee bezig zijn, en vooral met wat hen bezig houd.
Als ik smiddags terug kom, is father Eric ook terug, met een gerepareerde auto.
We maken ons klaar om naar Voinjama te gaan waar we twee dagen zullen verblijven.
Father Eric heeft een meeting, en ik ga met de vader van Denise op pad. Hij werkt in verschillende moslim dorpen, veelal om mensen te leren over de bijbel, maar ook om hen te counselen.
Wij gaan naar Womanon, een Madingo dorp.
Wauw wat is het hier mooi, ik ben ontzettend onder de indruk van de natuur hier.
Liberia is zo ontzettend mooi qua natuur, echt een fantastisch land.
In Womanon ontmoet ik een paar mensen die counseling krijgen.
Womanon is een dorp dat ontzettend hard getroffen is door het Ebola virus, veel mensen zijn hier overleden. Eén vrouw heeft elf familieleden verloren. Het was heel indrukwekkend en ontzettend gaaf om hier te mogen zijn.
Na deze geweldige trip ga ik mee om Denise nog even te zien, voordat we afscheid van elkaar nemen.
Het afscheid is voor lange tijd, waarschijnlijk een jaar omdat ik niet tijdens het regenseizoen terug kan komen.
We gaan nog even bij de zusters langs om afscheid te nemen en dan maken wij ons klaar om terug te gaan naar Foya.
Het waren geweldige dagen Lofa county, ik heb ontzettend genoten van mijn tijd hier, zoals ikal eerder schreef, als de weg naar Foya minder slecht was, ging ik zeker vaker op bezoek bij deze fantastische mensen.

Vanuit Foya brengt father Eric mij naar de grens van Siërra Leone waar father Francis en Valery mij op komen halen. De reis door Siërra Leone gaat beginnen op 1 februari vroeg in de ochtend.
Het is een tien uur durende reis, van het noorden naar de hoofdstad Freetown.
In het begin alleen maar zandwegen met enorme kuilen erin, daarna een mooie, goed geasfalteerde weg. Vermoeiend, maar we reizen door een prachtig mooi landschap, waar ik enorm van geniet.
Tijdens de rit hebben we ontzettend veel lol, Father Valery (ook wel father Happy genaamd) en Francis hebben enorm veel humor.
Wat ontzettend gaaf om hier te mogen zijn. Even op bezoek bij de SMA fathers in Siërra Leone, Father Francis (India), Valery (Togo) en father David (Ghana) zijn de priesters die hier een community vormen, en waar ik de komende twaalf dagen op bezoek ben.

Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030


Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten.
Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk.
Ovv C.L.E. Janssen.

Lieve en warme groet,

Colinda,
Lofa county, Liberia &
Kwama community, Siërra Leone ♡

Foto’s

2 Reacties

  1. Sietse:
    12 februari 2017
    Gewoon één woord: RESPECT!!
  2. Lous:
    13 februari 2017
    Ha lieve Colinda, Dank vooor je verhaal, voor wat je doet en de prachtige foto's! liefs, Lous