Colinda 's missie 37

Lieve allemaal,

Weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Ten eerste wil ik jullie heel graag bedanken voor de ondersteuning.
Elke keer als ik denk dat het onmogelijk is nog iets meer te doen voor de mensen hier, is er financiële ruimte om te doen wat ik denk dat goed, of nodig is om te doen.
Al maanden staan jullie achter mij en mijn missionaire werk hier in Liberia.
Als ik het even moeilijk heb zijn jullie er om mij er doorheen te helpen, maar ook om de leuke en mooie momenten met mij te delen.
Jullie support, in welke vorm dan ook, is voor mij ontzettend waardevol, vandaar dat ik jullie allen enorm wil bedanken voor alles wat jullie voor me doen.

Op dit moment ben ik ontzettend druk met de voorbereidingen voor de "Kerstactie" van Mommaluv.
Druk met het zoeken naar zwangere vrouwen, in de verschillende dorpen en werkgebieden.
Er voor zorgen dat er in ieder geval zestig vrouwen zijn om een Kerstpakket aan te kunnen geven.
Hiervoor neem ik een interview af, en maak een foto van de vrouw, en moet daarnaast onthouden wie waar vandaan komt en door wie gezonden.
Mensen in mijn directe omgeving zijn ook druk met Mommaluv en sturen mij dagelijks big bellies.
Het loopt storm, iedereen hoopt op ondersteuning van Mommaluv, als het kindje geboren is.
Nu ben ik een beetje bang voor wat de nasleep is van deze actie..... Moet er niet aan denken dat dit zo doorgaat na de "Kerstactie".
Maar dat is een zorg voor later, en iets dat ik zeker met Mandy zal bespreken, als ze hier is.
Naast de "Kerstactie" heb ik ook nog vrouwen die gekoppeld zijn en dus een Mommaluv-kraampakket mogen ontvangen, dus je zou kunnen zeggen, op dit moment is het Mommaluv in Liberia.
Donderdag, als ik weer in Massatin ben, ga ik naar mijn zakenmannen, zij hebben goed hun best gedaan en zijn beiden tevreden over hoe het gaat met hun kleine handeltjes.
Sah, die altijd super enthousiast is, heeft het geld binnen van de batterijen, en wil toch graag weer een nieuwe partij batterijen hebben in plaats van iets anders. Dat kan, het is zijn geld en dus zijn keuze wat hij ermee wil doen.
Vandaag ga ik ook bij andere lepra patiënten langs om hen een paar koppen rijst en olie te brengen. Ik vindt dat niet alle aandacht naar Sah en Siaka mag gaan, er zijn meer mensen die het erg moeilijk hebben om rond te komen, dus heb ik zakken rijst en flesjes olie uitgedeeld, zodat ook zij ondersteuning hebben voor een paar dagen.
Tommy, één van de patiënten die nog steeds erg actief aan het boeren is, heeft wederom zijn handen helemaal ontstoken. Hij vraagt ook om handel te mogen voeren zodat hij zijn wonden kan laten helen, en niet meer op het land hoeft te werken.
Tommy wil graag cigaretten verkopen.
Dus daar ga ik mijn best voor doen.
Na mijn ronde door het dorp gaan we eerst naar Balloma, naar de kliniek.
Hier ontmoet ik zwangere vrouwen maar ook de kleine Musu.
Musu is één van de epilepsie patiënten, die bij ons in de kliniek kwam voor haar medicatie.
Weedor (de verpleegkundige die de zorg heeft voor de epilepsie patiënten en mensen met psychische problemen in Grand Cape Mount), is al maanden niet meer geweest, ze heeft haar patiënten in de steek gelaten.
Doordat zij niet meer is geweest, is er al geruime tijd geen medicatie aan de epilepsie patiënten geleverd.
Musu heeft dus ook al maanden geen medicatie gehad waardoor ze regelmatig een insult kreeg.
Nu is ze, door het insult, met haar hoofd in het vuur gevallen, waardoor haar hele gezicht verbrand is.
Vreselijk wat een lijden voor zo'n jong meisje.
Het enige wat ik nu kan doen, is vragen aan father George of we haar naar Tubmanburg mogen brengen voor medische zorg.
We laten Musu achter in het ziekenhuis en gaan naar Jennebrown.
Hier ga ik naar de kleine Varney om te kijken of hij vandaag iets minder bang voor me is en of hij open staat voor contact met mij.
Ook heb ik de grote bal bij me, misschien dat hij het aan durft om er op te gaan liggen.
Varney lijkt minder bang en leek zelfs te lachen toen hij naast mij zat. Vandaag ging het wonderbaarlijk goed.
Ook getracht iets met de bal te doen, maar dat was teveel gevraagd.
Wel omstanders die even gebruik wilden maken van de bal.
Een wat oudere man die last had van zijn rug heeft een heerlijke ontspannende massage gekregen, en vroeg of ik hem ook wekelijks kom behandelen.
Super blij met het contact met Varney en de vooruitgang die geboekt is.
Vandaag ontmoet ik Hassan, een jongetje van zes jaar oud die niet of nauwelijks kan praten. Hij lijkt doof, ook voor hem zal ik navragen of hij naar Tubmanburg kan komen voor een test en eventueel scholing, tenminste als hij doof blijkt te zijn.
Na Jennebrown gaan we terug naar de missie in Massatin, waar ondertussen ook Musu en haar familie zijn gearriveerd.
Father George geeft ons toestemming om de kleine meid naar Tubmanburg te brengen.
Ook nemen we Jerredine, het dove meisje uit Gbesseh mee.
Jerredine heeft vrijdag een interview bij de Oscar Romero school for the deaf.
De auto afgeladen vol, en met enige haast zijn we terug gereden naar Bomi.
Daar hebben we iedereen afgezet en zijn met Musu en haar familie naar het ziekenhuis gereden.
Vrijdag heb ik het meisje bezocht, het lijkt beter te gaan maar ze is zo ernstig verbrand dat er nog niets gezegd kan worden over de prognose.
De vader geef ik geld om medicatie en eten te kopen, ter ondersteuning van de zorg voor Musu.
Het raakt me enorm diep, vooral het verdriet van de ouders, maar ook dat ik niets kan doen, alleen financieel ondersteunen en voor haar bidden dat het goed mag komen en dat ze niet komt te overlijden aan deze verschrikkelijke brandwonden.
Maar ik ben vooral boos, boos op Weedor en de overheid, die niet de zorg leveren die ze moeten leveren in deze afgelegen gebieden.
Als Musu haar medicatie had gekregen, en goed ingesteld was op die medicatie, was dit misschien niet gebeurd.
Dit soort incidenten maakt het hier zijn zo ontzettend moeilijk, maar ook eenzaam.
De mensen om me heen zetten dit gemakkelijk van zich af, zij hebben hun eigen sores, maar ik houd het beeld vast en kan het moeilijk loslaten.
Na het ziekenhuis bezoek ga ik naar de Oscar Romero school, om met het hoofd van de school, Jerredine en haar familie te praten over mogelijkheden voor haar.
Het is mogelijk dat ze hier naar school kan, maar dan moet de familie haar onderdak bieden. Dit word overlegd en zij zullen er volgende week op terug komen.
Zaterdag ga ik naar Klay een dorpje iets verderop waar we een kerk hebben.
Hier hebben we een viering, de Harvest, een dank-viering voor de oogst.
Samen met de SMA paters en een volle kerk vieren we, maar proberen vooral geld in te zamelen voor de kerk.
Een geweldig leuk feest, binnenkort (26 november) vieren wij, in st. Dominic, ook onze Harvest, waar ik nu al druk voor ben om geld in te zamelen.
Het geld verdien ik door mijn fiets uit te lenen, twee rondjes fietsen is 5 LD. En we verkopen melkpoeder en country bread.
Samen met de kinderen ben ik bezig om op deze manier geld in te zamelen. Tijdens de Harvest wil ik blikgooien en de gemaakte spullen van Gayahills verkopen. Allemaal leuke activiteiten, vooral leuk om dit samen met de kinderen te doen.
Zondag is er een prosessie in Monrovia, we gaan, al biddend en zingend, van st. Joseph parish naar de cathedral.
Een hele bijzondere tocht, erg indrukwekkend. Zoveel mensen die samen bidden en zingen dit heeft mij regelmatig kippenvel bezorgd. Mooi en fijn om hier te mogen zijn.
Nog steeds dankbaar om mijn missionaire taak te mogen vervullen in Liberia.
Maandag ga ik met father George naar Monrovia waar we beide druk zijn om van alles te kopen en te regelen. Father George zijn dingen en ik de mijne.
Natuurlijk ben ik wederom erg druk met Mommaluv, vandaag heb ik een bestelling geplaatst voor de zestig pakketten.
Hoop nu dat het lukt alles te krijgen wat ik besteld heb.
Mariama, de vrouw waar ik altijd mijn pakketten koop gaat haar uiterste best doen om alles in huis te halen, en belt mij als het gelukt is.
Fingers crossed.
Dinsdag is het Allerheiligen, er is een viering waar alle studenten van st. Dominic aanwezig zijn, vandaag ga ik niet naar Gayahills. Father Gary vertrekt naar Lome voor een SMA-meeting, dus er is chaos en drukte in het huis.
Woensdag Allerzielen, we gaan naar de begraafplaats direct achter mijn huis waar meer dan 350 kinderen begraven liggen.
Deze mensen zijn gestorven tijdens de "negen maanden" oorlog, een periode tijdens de oorlog waar de wegen afgesloten waren van de stad. De wegen waren geblokkeerd waardoor er dus niets te eten was buiten Monrovia, mensen zijn werkelijk gestorven van de honger. Ook hier komen alle studenten van st. Dominic samen waar we de overledenen herdenken, een mooie maar vooral indrukwekkende viering. Het daar staan en de mensen te herdenken die overleden zijn, maakte veel los bij de vrouwen die deze oorlog hebben meegemaakt en familieleden zijn verloren. Er werd nog lang over nagepraat, veel verdriet en pijn wat er nog steeds is.
Liberia blijft me raken, de mensen zijn warm en verwelkomend, maar daar achter zit veel verdriet en trauma.
Het is moeilijk om vriendschappen op te bouwen omdat mensen wat oppervlakkig zijn, ze kunnen moeilijk vertrouwen. Ze kunnen ineens uit je leven verdwijnen, zonder te vertellen waar ze zijn of zijn geweest.
Zo ook, is Moses al meer dan zeven weken verdwenen. Hij was naar Monrovia gegaan, maar is weggegaan uit het huis waar hij verbleef en niemand weet waar hij is. Hij neemt zijn telefoon niet op en er is op geen enkele manier contact met hem te krijgen.
De bakgroep in Gayahills hebben al deze weken geen les gehad, en de groep lijkt uit elkaar te vallen.
Heel jammer, vooral omdat dit zo'n ontzettend leuke, maar vooral enthousiaste groep is.
Hopelijk komt Moses snel weer terug en krijgen wij te horen waar hij geweest is en wat er gebeurt is.
Natuurlijk hoop ik dat hij zijn activiteiten in Gayahills wil voortzetten.
En natuurlijk houd ik jullie op de hoogte.

Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030

Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten.
Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk.
Ovv C.L.E. Janssen.

Lieve en warme groet,

Colinda, Tubmanburg-Liberia ♡