Colinda 's missie 32

Lieve allemaal,

Weer een nieuw verhaal over mijn leven in Liberia.
Zoals ik schreef ben ik meer thuis en heb dus meer tijd om mij te richten op Tubmanburg of Bomi hills.
Zo heb ik me aangemeld bij het kerkkoor, hier in de katholieke kerk.
Nene, de koorleidster, heb ik gevraagd mij de liederen in Gola te leren, en Bindu heb ik gevraagd om mij de salsa te leren spelen.
Ook heb ik Seh de catachist gevraagd mij Gola te leren, zodat ik in ieder geval de mensen kan groeten, en misschien een beetje verstaan.
Woensdag ochtend heb ik les, en ben super trots op mijn prestaties, maar als Seh weg is, en ik mijn aantekeningen doorneem, ben ik verloren en klinkt het werkelijk anders.
Gelukkig heeft Morris (de blinde man die regelmatig even op de koffie komt), aangeboden mij te overhoren gedurende de week.
Nene is nog niet geweest, om mij de liederen, die in de kerk gezongen worden, te leren. Maar we houden het warm, en ik weet zeker dat we binnenkort wel een paar liedjes geoefend hebben. Bindu komt regelmatig, en leert mij hoe ik de salsa moet vast houden en bespelen, net als Gola, niet echt simpel.
Gola is een gehoorstaal, één woord kan wel zeven verschillende betekenissen hebben, maar de klank is dan net anders, dus makkelijk is het niet, dat is me nu al een paar keer gezegd, dus neem ik dat aan.
Natuurlijk hoop ik dat ik over een tijdje, de begroetingen kan en een paar liedjes, en dat ik de liederen met de salsa beter laat klinken.
Natuurlijk hou ik jullie op de hoogte van mijn ontwikkelingen.
Woensdag avond komt father Gary bij mij met de mededeling dat we morgen naar Massatin gaan.
Dit had ik echt nog niet verwacht, omdat vorige week de weg geblokkeerd was door een truck, en het eigenlijk de hele week wel geregend heeft.
Super blij ga ik me klaar maken voor de volgende dag.
Voor enkele patiënten, die weinig tot niets kunnen, heb ik handel gekocht.
Monique, had geld achter gelaten, waarvoor ik voor Sah, batterijen heb gekocht, en voor Siaka, koekjes.
Het is de bedoeling dat ze winst maken en misschien een deel van de schuld kunnen afbetalen.
De weg naar Massatin was ontzettend slecht, en inderdaad geblokkeerd door een truck.
Toch heeft Musa ons veilig naar mijn geliefde dorp gebracht, heerlijk om terug te zijn, heerlijk om er weer rond te lopen en iedereen weer te ontmoeten.
Siaka en Sah zijn super blij met hun business, alleen kwam ik erachter dat ze beide geen idee hebben van de waarde van geld.
Ze weten absoluut niet hoeveel ze voor hun handel moeten vragen om winst te maken, dus bij beide mannen uitleg gegeven, in de hoop dat het hen lukt de juiste prijs te ontvangen.
Nu hoop ik dat we volgende week terug gaan, en dat ik kan zien hoe het verlopen is.
Vandaag ben ik ook naar Jennehbrown geweest, een dorp iets verder op. Gelukkig was de weg er naar toe prima. In Jennehbrown heb ik een Mommaluv moeder bezocht, die bevallen is van een gezonde zoon. Volgende week zal ik voor haar en haar kindje een kraampakket meenemen.
Ook heb ik de moeder van een ondervoed kindje bezocht, en support gegeven voor haar dochter, deze moeder is weer zwanger en ook aangemeld voor Mommaluv.
Mommaluv heeft mij geld gegeven voor het ondervoede kindje, en straks voor de moeder en de baby. Geweldig deze support van Mommaluv.
Ook heb ik vandaag nieuwe Mommaluv moeders geïnterviewd, bijna allemaal acht maanden zwanger, dus waarschijnlijk komen deze moeders voor het "Kerstpakket" in aanmerking. Kijk voor de Kerstactie op de SMA website of op http://www.mommaluv.nl of op Facebook Mommaluv.
Mandy Ladan, komt naar Liberia om zestig Mommaluv kraampakketten af te geven, en gaat daarna naar Ghana om er veertig af te geven. Wat dus betekent dat ze een Challenge heeft om in één week 100 x Mommaluv te verspreiden hier in West Afrika.

Vandaag heb ik ook het jongetje (Varney) dat niet wil lopen bezocht.
Helaas was dit nog geen succes, hij is vreselijk bang van mij. Het kleine mannetje was gewoon in paniek, gillen, krijsen en niet willen stoppen met huilen, dus afgesproken dat ik elke week kom (als de weg het toelaat), om hem aan me te laten wennen.
De hele dag heeft het pijpenstelen geregend, wat maakte dat de terugreis nog moeilijker was dan de heenreis.
Enkele stukken waren veranderd in rivieren, waar de truck vast zit, stond nu ook een auto stil waardoor we door de bush moesten om er langs te komen. De hoop zakte mij wel even in mijn slippers, misschien was dit voorlopig de laatste keer dat ik in Massatin ben geweest.
Gelukkig zijn wel goed thuis gekomen en hebben wij niet vast gezeten in de modder.
Zaterdag in alle vroegte gaan we naar Monrovia, waar we een CWO-workshop hebben.
Vanuit Klay, Monrovia en Harbel zijn leden van de CWO (Catholic women organisation) gekomen om deze workshop bij te wonen.
Er wordt gebeden, gezongen, gepraat, gelachen maar ook gewerkt.
De vraag was: Wat willen jullie met de CWO en hoe presenteer je je.
Dit hebben wij zondag na de kerkdienst besproken met de dames van St. Dominic, de derde zondag van deze maand komen we hier tijdens onze meeting op terug.
Leuk, maar vooral inspirerend.
Dus ook van deze ontwikkeling hou ik jullie op de hoogte.

Jullie kunnen me blijven volgen en ondersteunen met een mailtje, in gebed of met een donatie:
Bresillac Foundation
NL 12 ABNA 0400614030


Creditnummer 2478 Ondersteuning in mijn projecten.
Creditnummer 2477 Ondersteuning in mijn werk.
Ovv C.L.E. Janssen.

Lieve en warme groet,

Colinda, Tubmanburg-Liberia ♡